Gimnazija „Sveti Sava” Beograd
| Gimnazija Sveti Sava | |
|---|---|
 Gimnazija „Sveti Sava” Beograd | |
| Tip | državna |
| Lokacija | Resavska 58 Beograd |
| Država | Srbija |
| Veb-sajt | gimnazijasvetisava |
Gimnazija „Sveti Sava” jedna je od srednjih škola u Beogradu. Nalazi se u ulici Resavska 58 na opštini Savski venac.[1]
Istorijat[uredi | uredi izvor]
Srpska kraljevska četvrta gimnazija[uredi | uredi izvor]
Gimnazija je osnovana septembra 1910. godine izdvajanjem iz Četvrte muške gimnazije kao Srpska kraljevska četvrta gimnazija.[2] Formirana je kao nepotpuna niža gimnazija sa četiri razreda i 279 učenika. Prvi direktor je bio Vladimir Radojević.[2] Školske 1912—1913. godine je prerasla u potpunu osmorazrednu gimnaziju sa ukupno 557 učenika.[2]
Državna četvrta muška gimnazija[uredi | uredi izvor]
Godine 1913—1914. je bila smeštena u adaptiranoj zgradi na uglu Tiršove i Svetozara Markovića. Za vreme austrougarske okupacije 1915—1918. nije radila, a posle oslobođenja je dobila naziv Državna četvrta muška gimnazija.[2] Kroz nju je između dva svetska rata prošlo više od dvadeset hiljada učenika.[2] Radila je i za vreme nemačke okupacije tokom Drugog svetskog rata. Četvrta muška gimnazija je bila po osnivanju smeštena u zgradi Savamalske osnovne škole gde su bile samo učionice, dok su učila i knjige pozajmljivani od drugih gimnazija.[2] Ministarstvo prosvete je 1911. godine stupilo u pregovore sa Društvom za potpomaganje i vaspitanje siročadi, koje se između dva svetska rata zvalo Društvo za zaštitu i vaspitanje jugoslovenske dece, i 1. maja 1914. su se nakon adaptacije uselili u zgradu Društva u kojoj su ostali do 1941. kada je nemačka vojska rekvirirala zgradu, a škola je useljena u zgradu Francusko–srpske osnovne škole.[2]
Četvrta muška gimnazija[uredi | uredi izvor]
Septembra 1945. godine, odlukom Ministarstva prosvete, sve postojeće beogradske gimnazije su formalno ukinute pa ponovo formirane kao reonske gimnazije kada je radila pod nazivom Muška gimnazija Trećeg reona.[2] Sledeće godine je ponovo radila pod starim nazivom Četvrta muška gimnazija.[2] Godine 1945. im je dodeljena zgrada bivše Nemačke škole u Resavskoj 58, gde se i danas nalaze.[2]
Šesta beogradska gimnazija[uredi | uredi izvor]
Kada su 1953. godine sve beogradske škole bile pod nadležnošću Sekretarijata za prosvetu i kulturu Narodnog odbora grada Beograda opet su sve gimnazije formalno ukinute, a onda iznova formirane.[2] Nazive su dobile prema redosledu ponovnog formiranja pa su 20. oktobra 1953. radili pod nazivom Šesta beogradska gimnazija i tada je postala mešovita.[2]
Treća beogradska gimnazija[uredi | uredi izvor]
Kada je ukinuta Treća muška gimnazija dobili su taj naziv 28. jula 1956. i tada među prvima u Beogradu postaje četvororazredna.[2] Iste godine je osnovano odeljenje za prestarele učenike. Na sednici 9. aprila 1970. Savet gimnazije je doneo odluku da promene ime škole u Treća gimnazija „Vladimir Ilič Lenjin”, a za Dan škole je uzet 22. april, dan Lenjinovog rođenja.[2]
Prirodno–matematička škola „Vladimir Iljič Lenjin”[uredi | uredi izvor]
Godine 1980. su se zajedno sa Četvrtom gimnazijom „Prvi maj” sa Dedinja udružili u Obrazovno–vaspitnu radnu organizaciju privredno–tehničkih delatnosti „Savski venac” i tada im je iz imena nestala reč gimnazija, nazvani su OOUR prirodno–tehničke struke „Vladimir Iljič Lenjin”.[2] Godine 1982. su bili pred ukidanjem jer je republička prosvetna inspekcija zaključila da ne postoje uslovi za upis učenika u prvi razred pa nisu registrovani, a ubrzo je rešen taj problem.[2] Prema Zakonu o usmerenom obrazovanju iz 1985. su ostali bez tehničkih predmeta i u skladu sa obrazovnim profilom su dobili naziv Prirodno–matematička škola „Vladimir Iljič Lenjin”.[2]
Gimnazija „Sveti Sava”[uredi | uredi izvor]
Sa početkom raspada zemlje su od 21. maja 1991. nakratko radili pod nazivom Treća beogradska gimnazija, a 25. marta 1992. su dobili današnji naziv Gimnazija „Sveti Sava” i od tada se 27. januar obeležava kao školska slava i dan škole.[2] Među istaknutim nastavnicima škole su Luka Lazarević, Sima Pandurović, Josif Cvijović, Miloje Milojević, Ljuba Ivanović, Sima Marković, Stevan Jakovljević, Miloš Crnjanski, Momčilo Nastasijević, Dušan Matić, Nikola Trajković, Vladimir Vujić, Radosav Medenica, Vaso Čubrilović, Đoko Slijepčević, Radovan Kazimirović, Kosta Hakman, Petar Šobajić, Ante Cetineo, Petar Bulat, Živan Vulić i Jakov Salečić.[3]
Među istaknutim učenicima škole su Predrag Milojević, Milutin Ivković, Radivoje Ljubinković, Desimir Blagojević, Đorđe Jovanović, Čedomir Minderović, Oskar Davičo, Nikola Šop, Gojko Stojčević, Veljko Vlahović, Milan Srdoč, Severin Bijelić, Vojislav Nanović, Bruno Hrastinski, Đorđe Kadijević, Leonid Šejka, Dejan Ćorković, Aleksandar Obrenović, Gojko Zec, Radomir Smiljanić, Branislav Vukašinović, Pavle Vujisić, Aleksandar Bakočević, Momo Kapor, Bogdan Tirnanić, Ljubomir Muci Draškić, Bojan Bem, Den Tana, Miladin Životić, Filip David, Svetislav Božić, Irina Subotić, Dušan Vukotić, Mirko Magarašević, Milan Jelić, Miša Blam i drugi.[4]
Danas sadrže obrazovne profile Prirodno–matematički, Društveno–jezički i Računarski smer, redovnu i pripremnu nastavu, sekcije, stručna veća, učenički parlament, čitaonicu i biblioteku sa fondom od 9984 knjiga.[5] Organizuju tribine i književne večeri.
