Opština Bojnik

Za naseljeno mesto pogledajte stranicu Bojnik.

Opština Bojnik
Grb Zastava
Osnovni podaci
Država	Srbija
Upravni okrug	Jablanički
Sedište	Bojnik
Stanovništvo
Stanovništvo	9.315 (2022)
Gustina naseljenosti	41 st./km2
Geografske karakteristike
Površina	264 km2
Ostali podaci
Vremenska zona	UTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST)
Predsednik opštine	Nebojša Nenadović (SNS)
Veb-sajt	www.bojnik.rs

Opština Bojnik je opština u Jablaničkom okrugu sa sedištem u istoimenom gradskom naselju. Prema podacima sa poslednjeg popisa 2022. godine u opštini je živelo 9.315 stanovnika (prema popisu iz 2011. bilo je 11.104 stanovnika).

Opština Bojnik se nalazi van najznačajnijih magistralnih saobraćajnica, ali čini prirodnu vezu severozapadnog dela leskovačke kotline sa opštinama Leskovac, Lebane i Medveđa. Oko 2/3 njene teritorije je brdsko-planinsko područje, sa snažnim uticajem na formiranje relativno nepovoljne konfiguracije mreže naselja i neravnomeran teritorijalni raspored ekonomskih aktivnosti i stanovništva. Tome se pridružuje i gotovo u celini nedovoljno razvijeno okruženje sa niskim stepenom međusobne razvojne integrisanosti.

Istorija

Spomenik žrtvama fašističkog terora u Bojniku.

Na prostoru opštine evidentirano je 146 arheoloških nalazišta.

Na prostorima opštine Bojnik graditeljsko, spomeničko i duhovno nasleđe seže u daleku istorijsku prošlost. To dokazuju brojni ostaci crkava, gradova utvrđenja i vodovoda iz ranovizantijskog i srednjovekovnog perioda. Crkva u Obraždi, posvećena Sv. Trojici podignuta je 1885. godine. Nedaleko od crkve stoje 8 spomenika izginulim ratnicima na Solunskom frontu.

Pored spomenika i spomen ploča žrtvama Drugog svetskog rata i borcima I Južnomoravske brigade i Jablaničkog partizanskog odreda, posebno se ističe Spomen groblje u Bojniku gde je 17. februara 1942. godine streljano oko 500 žitelja Bojnika i Dragovca (što je činilo preko 90% tadašnjeg stanovništva).

Najstarije praistorijsko naselje otkriveno je u Lapotincu na lokalitetu "Selište" (fragmenti keramike iz Starčevačke grupe). U Gornjem Brijanju na lokalitetu "Cunga" nađeni su ostaci Vinčansko-pločničke kulture kremenih oruđa i ploča.

Iz antičkog perioda (Grčka i Rimska civilizacija) potiče nedovoljno istraženo i zapušteno arheološko nalazište u Gornjem Brijanju, tzv. "Gornjebrijansko kale", koja predstavlja rimsku tvrđavu podignutu verovatno u III v.n.e. Rimsko naselje kod Bojnika registrovano je na obali Puste reke, između Donjeg Konjuvca i Bojnika (grad Kostura). Ovde je između ostalog pronađena mermerna glava rimskog građanina (čuva se u narodnom muzeju u Leskovcu). Sam grad nije dovoljno identifikovan, mada se i danas prilikom zemljanih i poljoprivrednih radova može naići na ostatke tog naselja (kamen, cigla, keramika). U selu Obražda ima dosta tragova naselja iz ranovizantijske epohe. To su tragovi koji se uočavaju bez sistematskog istraživanja. Slično je i sa selom Ivanje.

U selu Obilić u opštini Bojnik podignut je Toplički ustanak protiv bugarske i austrougarske okupacije za vreme Prvog svetskog rata. To je bio jedini ustanak u nekoj okupiranoj državi tokom celog Prvog svetskog rata. Ustanak je trajao od 21. februara do 25. marta 1917. Neposredan povod ustanka je mobilizacija koju su bugarske vlasti htele da izvrše na teritoriji Toplice, Jablanice i Puste reke.

Najtragičniji dan u viševekovnoj istoriji Bojnika i čitavog pustorečkog kraja je 17. februar 1942. godine kada su bugarski okupatori u jednom danu streljali više od 500 građana Bojnika i susednog sela Dragovca. Žrtve su uglavnom bile žene, deca i stari ljudi, a činili su više od 50% tadašnje populacije u Bojniku. Povodom tog događaja svake godine na Spomen-groblju održava se komemorativni skup i čita se ”Povelja živih”.

Pusta reka, Toplica i Jablanica su krajevi u južnoj Srbiji sa bogatom istorijskom tradicijom. U oba svetska rata dala je više istaknutih boraca i vojskovođa. Može se slobodno reći da je oblast Pusta reka poznata kao kraj u Srbiji sa najvećim brojem nosilaca Karađorđeve zvezde. Njih 133 je sa zlatnim vojničkim, zatim srebrnim vojničkim ordenom i oficirskim redom Karađorđeve zvezde sa mačevima. Od tih 133 su nosioci : 62 zlatnog vojničkog ordena Karađorđeve zvezde, 60 srebrnog ordena Karađorđeve zvezde, a 26 je sa Karađorđevom, zvezdom (I-IV) reda. Njih 133 nosilo je 150 najlepših srpskih odlikovanja, a 10 najhrabrijih i francusku Legiju časti, dok su šest junaka sa ruskim Krstom Svetog Đorđa. Najhrabriji među hrabrim junacima srpske vojske sa po DVE Karađorđeve zvezde sa mačevima bilo je njih 15 : Ilija Pop Tone Ilić, iz Borovca, Đuro Perović i Vlajko Petrušić, iz Gajtana, Veličko Petković, iz Donjeg Konjuvca, Božo Toković, iz Gubavca, Stojadin Anđelković, iz Kosančića, Stevan Sokolović, iz Lapotinca, Mašan P. Radovanović, iz Medevca, Milutin Radojević, iz Mrkonja, Milutin R. Dragović, iz Obilića, Mihailo Milovanović Gexa, iz Pustog Šilova, Krsto Žugić, iz Retkocera, Mihailo Perović Mališa, iz Obilića, Mirko Minić i Sava Perović iz jablaničke Stuble. Najviše francusko odlikovanje Legiju časti nosili su : Ilija Pop Tone Ilić, Maksim Đurović, Stevan Sokolović, Dragutin Sokolović iz Ivanja, Miladin Vasović, Simo Kontić, Mihailo Milovanović Gedža, Novica Lakić Perović, Ivan Milutinović Đurašković, Ilija Maznić i Mihajilo Tmušić, sa ruskim Krst Svetog Đorđa – Mirko Minić, Luka Perović, Božo Toković, Mihailo Milovanović Gedža, Miladin Popović i Ilija Pop Tone Ilić. Bilo je i odlikovanih sa Krstom Svete Marije i sa britanskim i italijanskim medaljama za hrabrost.

U opštini Bojnik rođeni su mnogi istaknuti borci Narodno-oslobodilačke borbe, među kojim su najpoznatiji Stanimir Veljković Zele, Stojan Ljubić i Đuka Dinić koji su odlikovani ordenima Narodnog heroja Jugoslavije.

Geografski položaj

Pusta Reka

Površina opštine je 264 km², čime se Bojnik svrstava u manje opštine. Gustina naseljenosti od svega 41 stanovnika po km² je jedna od manjih u Republici.

Bojnik se nalazi u slivu Puste reke i ispod Radan planine.

Planina Radan

Turistički potencijali ove nedovoljno urbanizovane opštine su: planina Radan i Brestovačko jezero.

Najbliži susedi Bojnika su: Lebane, Leskovac, Prokuplje, Kuršumlija i Medveđa.

Oko Opštine Bojnik nalaze se :

• Grad Leskovac,
• Opština Lebane i
• Opština Medveđa

Fizičko-geografske odlike

Fizičko-geografske odlike čine: geološki sastav, reljef, klima, hidrografske osobenosti, pedološke osobenosti i biljni i životinjski svet.

Reljef

Najveći deo reljefa opštine Bojnik je brdsko-planinski sa 2⁄3 teritorije nadmorske visine od 400 do 1200 m (66% površine ili 174 km²) dok je 1⁄3 ravničarskog karaktera, izuzetno pogodan za poljoprivrednu proizvodnju.

Brežuljkasti i ravničarski reljef pruža se uzvodno i nizvodno od Bojnika. Uzvodno, ravnica se proteže uz Pustu reku, zapadno od Bojnika a ima je i u dolini Konjuvačke reke i predstavljena je Zlatskim poljem koje se prostire između sela Zlate i Gornjeg Konjuvca. Nizvodno od Bojnika ovaj reljef prati sliv Puste reke sve do njegove severne granice gde prelazi u ravan koja pripada Južnoj Moravi. Granica između pustorečke i moravske ravni nalazi se između sela Gornjeg Brijanja, s jedne i Donjeg Brijanja, s druge strane. Širina ovog dela pustorečke ravni je različita. Najširi deo je između Bojnika, Suvog Polja (Zeletova), Đinđuše i Lapotinca a najuži između sela Kacabaća i Stuble usled približavanja Kacabaćkog rida rečnom koritu Puste reke. Nadmorska visina ravnice kod sela Đinđuše iznosi 230 m a kod Kosančića oko 222 m, što je nešto niže od veterničke ravni u regionu Porečja.

U reljefu opštine postoji aluvijalna terasa. Prema nekim shvatanjima ona se, u užem obimu, pruža počev od Slavnika odnosno od Zlate, dolinom Konjuvačke reke do Bojnika odakle se širi u prostrano i plodno Lapotinačko polje, Gornji Ključ, Donji Ključ i druge ravne ili terasaste prostore.

Hidrografske osobenosti

U prirodne kuriozitete opštine spada bifurkacija u izvorišnom delu Magaške reke, na planini Radan. Ovo mesto nazvano je Delivode po bifurkaciji. Levi krak i jači deo vode potoka, koji se deli, odlazi prema severoistoku i čini Magašku reku, dok desni krak, manji deo vode, odlazi prema jugu i čini Ivanjsku reku. Obe ove reke ulivaju se u Pustu reku samo na različitim mestima. Magaška reka utiče u Pustu reku severoistočno od Magaša.

Delivode

• 
  Potok pre račvanja
• 
  Račvanje potoka
• 
  Ivanjska reka nedaleko od mesta račvanja
• 
  Magaška reka nedaleko od mesta račvanja

Demografija

Prema popisu iz 2022. godine u opštini je živelo 9.315 stanovnika. Gustina naseljenosti dvostruko je niža od prosečne u Srbiji (55 stanovnika na m2). Demografska kretanja u celini nisu povoljna. Njih karakteriše intenzivna migracija, negativna stopa prirodnog priraštaja, pogoršavanje starosne strukture i uočljive tendencije nepovoljne unutrašnje teritorijalne preraspodele stanovništva.

Najveći deo aktivnog stanovništva ( 43% ukupnog ) pripada poljoprivrednom (preko 2/3), koje u ukupnom stanovništvu učestvuje sa 30%, dok radno-sposobno dostiže 52,4% ukupnog stanovništva. To ukazuje da radni kontingent, u celini gledano, neće biti ograničenje razvoju Opštine, utoliko pre što je evidentna relativno visoka realna i latentna nezaposlenost i što se može očekivati da će svestraniji razvoj Opštine u narednoj deceniji dovesti do zaustavljanja i preusmeravanja negativnih demografskih trendova.

Demografija
Godina	Stanovnika
1948.	21.895
1953.	22.329
1961.	20.838
1971.	18.801
1981.	16.246
1991.	14.341
2002.	13.118
2011.	11.104
2022.	9.315

Etnički sastav prema popisu iz 2011.‍
Srbi			9.197	82,82%
Romi			1.649	14,85%
ostali			258	2,32%

Položaj opštine Bojnik u Jablaničkom okrugu

Bojnik, Borince, Brestovac, Vujanovo, Gornje Brijanje, Gornje Konjuvce, Granica, Dobra Voda, Donje Konjuvce,

Dragovac, Dubrava, Đinđuša, Zeletovo, raniji naziv Suvo Polje Zorovac, Ivanje, Kamenica, Kacabać, Kosančić,

Lapotince, Lozane, Magaš, Majkovac, Mijajlica, Mrveš, Obilić, Obražda, Orane,

Plavce, Pridvorica, Rečica, Savinac, Slavnik, Stubla, Turjane, Ćukovac Crkvica.

Privreda

Poljoprivreda

73,1% od ukupne površine opštine je poljoprivredno zemljište (19.299 ha), od čega:

• 9.792 ha – oranice
• 994 ha – voćnjaci
• 430 ha – vinogradi
• 3.049 ha – livade
• 3.347 ha – pašnjaci
• 2.229,89 ha je državno zemljište

Kod Ministarstva za poljoprivredu i vodoprivredu Republike Srbije do sada je registrovano 1.650 poljoprivrednih gazdinstava. Proizvodnja jaja je u usponu i ima vodeću ulogu u organizovanoj živinarskoj proizvodnji.

Turizam

Prirodni resursi

Pogled sa vrhova planine Radan

Crkva sv. Petra na Petrovom vrhu

Brestovačko jezero

Radan planina - Po mnogima, jedna je od najlepših planina Srbije. Pripada rodopskom planinskom sistemu. Geološka osnova je od silikatnih stena paleozojske starosti sa kristalastim škriljcima. Najviši vrh je Šopot (1408m), zatim Sokolov Vis (1376m) i Veliki Petrovac sa crkvom posvećenom Sv. Petru (1149m). Sa vidikovca Kamen pruža se predivna panorama na Gajtanska vrata, Sokolov vis, kao i planinske vrhove i obronke sve do Kopaonika. Okružena je vencem planina: Pasjačom, Vidojevicom, Rgajskom, Sokolovicom, koje je štite od hladnih, vlažnih struja sa severne i zapadne strane. Na istoku i jugu se otvara u pustorečku kotlinu, gde je izložena jačem sunčevom zagrevanju, što uslovljava topliju i blažu klimu. To je proizvelo svojevrstan fenomen, jer se hrastov pojas sa klasičnih 700 m podiže na 800–900 m nadmorske visine, što omogućava prijatan boravak turista na ovim visinama. Raznovrsnost vegetacije Radana, posebno brojne reliktne (ostaci tercijalne prašume) i endemične biljne vrste na uskom prostoru predstavljaju pravi botanički vrt. Od Spomen doma na Radanu pružaju se prelepi planinski predeli pod gustom šumom oivičenom Gornjim i Donjim Ivanjskim livadama. Ovo područje je zaštićeno, i od izuzetnog ekološkog značaja. Bogatstvo zelenila i kiseonika predstavlja pravu oazu mira i tišine. U okviru ove zone predviđene su staze za rekreativnu šetnju u prirodi i biciklističke staze. Čitavo područje koje se pruža od Spomen doma do Dobre Vode zaklonjeno je visokim grebenima poput jednog velikog luka, koji štiti ovaj prostor od hladnih vetrova sa severa i zapada. Zahvaljujući položaju prema istoku oseća se uticaj submediterana sa relativno viskom letnjom temperaturom. Visoka temperatura deluje na biljnu vegetaciju poput grejača i planinskoj klimi daje obeležje „blage klime“ veoma povoljne za oporavak i revitalizaciju napregnutog čovekovog organizma, svojstveno današnjem tempu života. Raznovrsne retke i endemične biljke na malom prostoru stvaraju velike količine kiseonika, „čist vazduh“. Povoljni klimatsko-zdravstveni uslovi deluju okrepljujuće na čovekov organizam kao u ambijentu potencijalnog klimatskog lečilišta tako da se za planinu Radan sa razlogom kaže da je tzv. Vazdušna banja. Projekat izgradnje pešačkih i biciklističkih staza podrazumeva brendiranje proizvoda organske hrane. Organska hrana se proizvodi na ekološki čistom i zdravom zemljištu, u čistom i zdravom okruženju bez upotrebe hemijskih sredstava. Raznovrsno lekovito bilje predstavlja deo bogate radanske apoteke: hajdučka trava, dren, majčina dušica, odoljen, slez, glog, kantarion, nana, kičica, kaćun, podbel, jagorčevina, rusa, zova, lipa. Lekovite biljke primenljive u narodnoj medicini su: ivanjsko cveće, jasenak, bokvica, ljubičica, zdravac i druge. Pored šumskih plodova, dopunski izvori zdrave hrane su oko dvadesetak raznih vrsta samoniklih pečuraka, od  kojih su najpoznatije: vrganj, lisičarke i rudnjače.

Hidroakumulacija "Brestovac" - izgrađena je na Pustoj reci uzvodno od Gornjeg Brestovca, 12 km zapadno od Bojnika, na 312 m nadmorske visine. Jezero dužine 2.800 m je smešteno u agrarno-prirodnom pejzažu, okruženo niskom devastiranom šumom i livadama. Obalska linija predstavljena je sa nekoliko poluostrva, jednim rtom i dva zaliva. Jezero "Brestovac" sa neposrednim okruženjem Radan planine pruža izuzetne uslove za razne vidove turizma: izletničkog, rekreativnog, đačko-omladinskog, ribolovnog i mnoge druge. Oaza jezerskog mira i tišine omogućava odmor i uživanje, oporavak i rekreaciju. Iznad brane, na mestu zvanom "Kamen" još od davne 1946. godine meštani Gornjeg Brestovca i šire okoline redovno izlaze na "Prvomajski uranak", dok se prethodnog dana 30. aprila u večernjim časovima loži logorska vatra na mestu zvanom "Nad selo".

Lovni turizam

Na Radanu je registrovano 1.838 vrsta biljaka i životinja, što ukazuje na izuzetno veliki potencijal područja. Radan je značajno područje ptica u Srbiji, pa i u Evropi, jer listu ptica čini ukupno 99 vrsta, od kojih 55 su od međunarodnog značaja. Na širem području Radana zabeleženo je 29 vrsta sisara (zec, vuk, šakal, lisica, divlja mačka, kuna, divlja svinja, srna i druge). Lovačko udruženje "Bojnik" korisnik je lovišta "Radan" od 1994. godine, koje obuhvata celokupnu teritoriju opštine Bojnik od oko 264 km², sa rezervatom od 5.009 ha. Uz angažovanje lovaca renoviran je Lovački dom na Radanu. Za uspešan rad i unapređenje lovstva udruženje "Bojnik" je od strane Lovačkog saveza Srbije dobilo 1996. godine Plaketu sa zlatnim ordenom. Značajne prihode ostvaruje od inostranih turista za lov na prolazne divljači (golub, grlica, prepelica), kao i prodajom jarebica. Udruženje vodi plansku brigu razmnožavanja, unošenja žive divljači, odstrela i prirodnih gubitaka divljači (srneća divljač, divlja svinja, zec, fazan i poljska jarebica). Na prostoru lovišta "Radan" redovno dolaze domaći gosti iz Vojvodine, Zaječara i drugih mesta, kao i međunarodni gosti iz Italije i Grčke.

Ribolovni turizam

Riblji fond jezera "Brestovac" izuzetno je bogat i čine ga: šaran (divljak, golać i jezerski), linjak, štuka, deverika, bodorka, karaš, babuška, amur, beli tostolobik i sivi tostolobik, som, klen, belica i mrena. Od 1994. godine održavaju se savezna i republička pionirska takmičenja na jezeru u lovu ribe na plovak i bacačke discipline. Poribljavanje jezera od 1994. godine vrši Zajednica Južna Morava iz Niša (te godine Udruženje sportskih ribolovaca "Bojnik" postaje član ove zajednice). Udruženje sportskih ribolovaca "Bojnik" poseduje i školu za osposobljavanje mlađih kategorija lociranu na samom jezeru u ribarskom domu, a raspolaže i kampom. Svake godine dolaze izviđači iz raznih gradova Srbije posebno Trstenika koji se bave izviđanjem terena i ribolovom, ne krijući zadovoljstvo izazvano lepotom i bogatstvom prirode ovog podneblja.

Ruralni turizam

Ruralni (seoski) turizam brdsko-planinskih prostora opštine Bojnik je izvanredan turistički potencijal, zbog očuvanih prirodnih vrednosti (ekološke oaze) i raznovrsnosti etno-kulturne baštine. Kult gosta u tradiciji kao osnove gostoprimstva i kvalitet prirodnog okruženja ruralnog prostora jesu spok prirode i tradicije, tj. lokalni pečat autentičnosti i atraktivnosti radanskog podneblja.

Obrazovanje

Osnovna škola "Stanimir Veljković Zele" u Bojniku

Osnovna škola "Stanimir Veljković Zele" u Bojniku

Mada su prvi znaci škole u Bojniku zabeleženi još u vreme vladavine Aleksandra Obrenovića, doduše u privatnoj zgradi, prva zvanična školska zgrada izgrađena je na mestu sadašnjeg dela školske zgrade oko 1890. godine, pored polusrušene turske džamije. Prvi učitelj te nove škole, za čiji se rad starala država bio je Bogoljub Vukadinović. Ratni vihor nije mimoilazio školu. Godine 1915. školska zgrada je spaljena. Srpska vojska je u to vreme odstupala za Albaniju, pa je školu zapalila srpska vojska jer je u njoj bila smeštena topovska municija. Za vreme Drugog svetskog rata škola nije radila od 1941. do 1944. godine. Ista je demolirana i paljena 17. februara 1942. godine kada je i izvršeno veliko streljanje rodoljuba od strane bugarskih fašista. S godinama škola je rasla i razvijala se tako da od 1952/53. školske godine škola prerasta u osmogodišnju. Vremenom su i po ostalim selima počele da se grade škole. Tako je 27. 12. 1972. u registar Privrednog suda u Nišu, škola prvi put upisana, a opština zavedena kao osnivač. Škola u Bojniku kao osmorazredna je matična, a u okolnim selima su njena izdvojena odeljenja, tako da je danas OŠ „Stanimir Veljković Zele“ matična škola sa 9 izdvojenih četvororazrednih škola i to u Pridvorici, Đinđuši, Lapotincu, Plavcu, Zeletovu, Donjem Konjuvcu, Crkvici, Kamenici i Mrvešu.

Osnovna škola "Stojan Ljubić" u Kosančiću

Osnovna škola "Stojan Ljubić" u Kosančiću

Osnovna škola u Kosančiću osnovana je davne 1892. godine kao druga škola u Pustorečkom kraju (prva je osnovana u Bojniku 1890. godine), a osnovali su je Vojvođani koji su se u Kosančić doselili oko 1882. godine. Prvi učitelj Davidović radio je do 1894. godine kada ga zamenjuje Petar Đaković. Škola je sa radom počela u prostorijama današnje Mesne zajednice. Prvi učenici (Dušan Živković, Drago Sretić, Vasilije Bojić, i dr) su u školu donosili i tronošce. Deca iz okolnih sela nisu dolazila u školu jer je u gustim  šumama bilo vukova i divljih svinja. Škola je za vreme Topličkog ustanka 1917. god. bila spaljena da bi posle Prvog svetskog rata počela sa radom u novoj školskoj zgradi koja je sagrađena na mestu na kome se i danas nalazi škola. Sa kapitulacijom Jugoslavije 1941. škola prestaje sa radom, ali su njeni učitelji i dalje aktivni sve do 17. februara 1942. kada su je sa celokupnom arhivom spalili Bugari. Nastava se potom izvodi po privatnim kućama, a pred kraj rata u Stubli jer tamošnja škola nije bila oštećena. Zahvaljujući inicijativi učitelja i dobrovoljnosti meštana školske 1949/1950. izrađena je nova školska zgrada. Iste godine Narodni srez leskovački donosi rešenje o osnivanju osmogodišnje škole u Kosančiću. Od osnivanja škole, 1892, pa sve do 04.09.1959. god. škola je radila pod nazivom Osnovna škola u Kosančiću, a onda je tog 4. septembra Narodni odbor tadašnje opštine Kosančić doneo rešenje o novom nazivu škole. Škola je dobila ime po narodnom heroju poginulom u Drugom svetskom ratu Stojanu Ljubiću i od toga dana do danas nosi ime Osnovna škola „Stojan Ljubić“ u Kosančiću. Prvi direktor škole bio je Aleksandar Spasić, a školu je tada pohađalo oko 200 učenika. U sastav osnovne škole ušla su isturena odeljenja u Stubli, Kacabaću, Gornjem Brijanju, Ćukovcu i Granici. Školske 1991/92. pripaja joj se i osmogodišnja škola u Gornjem Brestovcu sa isturenim odeljenjima u Slavniku i Magašu. Ono čime se ova škola posebno ponosi je podatak da je školske1984/85.. god. proglašena najuređenijom školom u Srbiji. OŠ „Stojan Ljubić“ trenutno pohađa 320 učenika.

Tehnička škola "Boško Krstić" u Bojniku

Tehnička škola "Boško Krstić" u Bojniku

Srednja škola u Bojniku nastala je kao izraz potreba privrede pustorečkog kraja u drugoj polovini sedamdesetih godina 20. veka. Nakon što je dve godine funkcionisala kao istureno odeljenje Metalskog centra „Rade Metalac“ iz Leskovca, škola je samostalno počela sa radom 1. septembra 1979. godine pod nazivom Obrazovni centar „Boško Krstić.“ U prvoj godini rada škola je obrazovala učenike samo u prvoj fazi usmerenog obrazovanja. U 14 odeljenja prve i druge godine upisano je bilo ukupno 400 učenika. Već od 1980. godine uvodi se i druga faza usmerenog obrazovanja sa obrazovnim profilom Tehničar u zaštiti biljne proizvodnje i prehrambenih proizvoda u poljoprivrednoj struci. U narednih sedam godina, pored ovog zastupljeno je povremeno u različitim vremenskim intervalima i još nekoliko poljoprivrednih obrazovnih profila među kojima su Agroekonomski tehničar, Voćar-vinogradar i Ratar-povrtar. Sa reformom obrazovanja 1987. godine i ukidanjem usmerenog obrazovanja škola dobija status srednje stručne škole i menja naziv u Srednja škola „Boško Krstić.“ Iste godine uvode se i novi obrazovni profili: Metalostrugar u mašinskoj struci i Pravni tehničar u pravno-birotehničkoj struci koja postoji do 1992. godine. Umesto Metalostrugara od 1996. godine škola upisuje Automehaničare i Mašinbravare u okviru područja rada Mašinstvo i obrada metala. U poljoprivrednoj struci 1987. godine ukidaju se ranije zastupljeni obrazovni profili i upisuje prva generacija Poljoprivrednih tehničara, a od 1992. do 2000. godine školuju se i učenici za zanimanje Rukovodilac poljoprivredne tehnike. Godine 2000. škola dobija naziv Tehnička škola „Boško Krstić“ pod kojim i danas funkcioniše. Tada škola upisuje i prvu generaciju Ekonomskih tehničara u okviru novog područja rada Ekonomija, pravo i administracija. Od 2006. godine obrazovni profil Mašinbravara zamenjuje Bravar u mašinskoj struci i uvodi se novi obrazovni profil Finansijski tehničar u ekonomskoj struci.

Danas škola nosi zvaničan naziv Tehnička škola "Boško Krstić" i upisuje sledeće obrazovne profile: ekonomski tehničar, finansijski tehničar, poljoprivredni tehničar, automehaničar i bravar.

Dečiji vrtić "Đuka Dinić" Pruža usluge Celodnevnog boravka dece i Pripremno-predškolskog programa

Kultura

Narodna biblioteka "Vuk Karadžić" u Bojniku.

Narodna biblioteka u Bojniku - osnovana je 1949. godine, i njen prvobitni naziv je bio "Čitaonica".

Danas nosi ime "Vuk Karadžić" i sastavni je deo Doma Kulture – Bojnik. Fond knjiga je 24.000. Rekonstrukcija Doma Kulture – započeta je 1995. godine. 2007. godine završena je 1. faza i dobijena je upotrebna dozvola za višenamensku salu. Kulturno-prosvetne manifestacije su izložbe, dramske sekcije i književne večeri.

Godišnje manifestacije koje se održavaju u opštini Bojnik su:

• 17. februar - Komemorativna svečanost povodom obeležavanja godišnjice stradanja stanovništva Bojnika, tokom 2. svetskog rata
• Dani opštine Bojnik – svečanost povodom obeležavanja 10. oktobra, dana opštine Bojnik
• Bojničko kulturno leto – tradicionalno se održava od 1991. godine, krajem jula i početkom avgusta. Ova manifestacija obuhvata: izvorno narodno stvaralaštvo, pozorišne literalne, muzičke i filmske predstave i sportsko- rekreativne priredbe.

Galerija

• 
  Crkva Svetog Nikole u Bojniku
• 
  Crkva Svetog Save u Gornjem Brijanju
• 
  Spomen žrtava u Drugom svetskom ratu u Bojniku