Sporazum Karadžić—Filipović

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Sporazum Karadžić—Filipović
Sporazum Karadžić—Filipović
Tippolitički
KontekstRaspad Jugoslavije
Izrađenjun 1991
PregovaračiSocijalistička Republika Bosna i Hercegovina Adil Zulfikarpašić
Socijalistička Republika Bosna i Hercegovina Muhamed Filipović
Republika Srpska Radovan Karadžić
Republika Srpska Nikola Koljević
Republika Srpska Momčilo Krajišnik
StraneSocijalistička Republika Bosna i Hercegovina Bosanski Muslimani (Stranka demokratske akcije, SDA)
Republika Srpska Bosanski Srbi (Srpska demokratska stranka, SDS)

Sporazum Karadžić—Filipović, poznat i kao Srpsko-muslimanski „istorijski sporazum”, bio je sporazum muslimanskih predstavnika predvođenih Muhamedom Filipovićem i srpskih predstavnika prevođenih Radovanom Karadžićem. Pregovori su vođeni tokom ljeta 1991. godine, a sporazum je potpisan u julu iste godine. Prvi put je objavljen u Beogradu 2. avgusta 1991.[1]

Istorija[uredi | uredi izvor]

Pregovore je pokrenula muslimanska strana koju su predstavljali Muhamed Filipović i Adil Zulfikarpašić uz odobrenje Alije Izetbegovića. Razlog pokretanja pregovora bio je raspad Jugoslavije, od koje su se već otcjelipe Slovenija, Hrvatska i Makedonija. Željeli su urediti odnose SR Bosne i Hercegovine sa ostatkom Jugoslavije i osigurati punu ravnopravnost Muslimana sa ostalim narodima, u kojoj su željeli ostati zbog znatnog broja Muslimana u Sandžaku. Insistirali su na teritorijalnoj cjelovitosti Bosne i Hercegovine, što je bio minimum zahtjeva u pregovorima.[2]

Radovan Karadžić je prihvatio pregovore, a kao minumum srpskih zahtjeva istakao je želju Srba da ostanu u jednoj državi, bez obzira na njenu formu. Na srpskoj strani pregovarači su bili Nikola Koljević, Momčilo Krajišnik i Biljana Plavšić. Osnovna načela pregovora bila su da Bosna i Hercegovina ostane u Jugoslaviji, čime bi se realizovao najvažniji cilj srpske politike, da zadrži puni suverenitet, ostane u svojim granicama sa statusom države koja sa ostalim članovima zajedničke države ima spoljašnju politiku, vojsku, carine, novac i opštu ekonomsku politiku, dok bi u ostalim pogledima bila samostalna.[2]

Muslimanski pregovarači su o toku pregovora izvještavali Aliju Izetbegovića, ali i Stjepana Kljujića kako bi Hrvati bili u toku pregovara i otklonili svaku sumnju da u pregovoru ima nešto antihrvatsko, osim želje za sprečavanjem rata. Srpski pregovarači su o napretku pregovora obavještavali Slobodana Miloševića, kao i rukovodstvo Srpske demokratske stranke.[2]

Vidi još[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „Srpsko-muslimanski „istorijski sporazum”” (PDF). Oslobođenje. 2. 8. 1991. Arhivirano iz originala (PDF) 06. 08. 2016. g. Pristupljeno 11. 7. 2016. 
  2. ^ a b v Muhamed, Filipović. „Historijski sporazum”. Nezavisne novine (na jeziku: bošnjački). Pristupljeno 11. 7. 2016. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Споразум_Караџић—Филиповић&oldid=27703429”