Osnovnu školu je završio u Žitorađi, a gimnaziju u Nišu. Završio je Fakultet političkih nauka, smer novinarstvo u Beogradu. Ima rođenu sestru, Emicu, koja je po profesiji glumica, a najpoznatija uloga joj je sekretarice Zorica u Porodičnom blagu.[2]
Bio je prvi predsednik mladih socijalista Beograda 1990. godine i portparol Socijalističke partije Srbije od 1992. do 2000. godine. Bio je predsednik Gradskog odbora Socijalističke partije Srbije Beograda i potpredsednik Socijalističke partije Srbije od 2000. do 2003. godine.
Savezni poslanik u Veću građana Savezne skupštine Savezne Republike Jugoslavije i Skupštine Državne zajednice Srbije i Crne Gore od 1992. do 2004. godine.
Bio je jedan od tri ministra kolegijuma za informisanje u prelaznoj vladi Milomira Minića od oktobra 2000. godine do januara 2001. godine, zajedno sa Bogoljubom Pejčićem iz SPO i Biserkom Matić-Spasojevića iz DOS-a.
Prema navodima „Mreže za istraživanje kriminala i korupcije”, ministar Ivica Dačić se više puta sastajao sa narko-bosom Radulovićem u periodu od novembra 2008. do aprila 2009. godine i to čak devet puta.[3]
Posle Parlamentarnih izbora 2012., predsednik Srbije Tomislav Nikolić, poverio je 28. juna Dačiću mandat za sastav Vlade Republike Srbije.[4]
Za predsednika vlade je izabran 27. jula2012. Dačićev premijerski mandat trajao je do proleća 2014. godine kada je za novog premijera Srbije izabran Aleksandar Vučić. Dačić je ostao u Vladi u kojoj je imenovan na poziciju prvog potpredsednika Vlade i ministra spoljnih poslova. On je bio predmet kritika pošto kao ministara inostranih poslova i šef diplomatije ne govori engleski ili francuski jezik, dva jezika koja se smatraju osnovnim za diplomatiju.[5][6][7]
U 2015. godini Dačić se nalazi i na funkciji Predsedavajućeg OEBS-u. Među njegovim ključnim saradnicima i savetnicima nalaze se Ivica Tončev i Petar Škundrić. Obojica su na visokim pozicijama u sportu kao funkcioneri Crvene zvezde. Za razliku od njih, Dačić je obavljao dužnosti sportskog funkcionera u rivalskom KK Partizan i bio predsednik fudbalskog kluba Palilulca iz Beograda u periodu od 1993. do 1996. godine.
Na parlamentarnim i beogradskim izborima 2023, SPS je ostvario loš izborni rezultat i značajno smanjenje broja ukupnih glasova birača. Dačić je tada ponudio svoju ostavku stranačkom rukovodstvu, koje je to odbilo.[8]
Sa druge strane, Dačić sebe naziva i nacionalistom,[12] kako je često okarakterisana njegova retorika u javnim nastupima i retorika SPS-a.[13][14][15][16][17][18][19][20] Prema istraživanjima CeSID-a iz 2008. i 2014. godine, pristalice SPS-a se vezuju upravo za takvu retoriku i u najvećoj meri zastupaju tradicionalističke (privrženost narodnim običajima, tradiciji i stavovima verske zajednice) i evroskeptične stavove.[21][22][23]
^Pavlaković, Vjeran (2005). Serbia Transformed? Political Dynamics in the Milošević Era and After. Serbia since 1989. University of Washington Press. str. 17.
^Prošić-Dvornić, Mirjana (2000). Apocalyptic Thought and Serbian Identity: Mythology, Fundamentalism, Astrology and Soothsaying as Part of Political Propaganda. Ethnologia Balkanica. 4. str. 166.
^Miller, Nicholas (2005). Serbia and Montenegro. Eastern Europe: An Introduction to the People, Land, and Culture. 3. ABC-CLIO. str. 560.
Pavlaković, Vjeran (2005). Serbia Transformed? Political Dynamics in the Milošević Era and After. Serbia since 1989. University of Washington Press. str. 17.
.jpg)
Orden Republike Srpske na lenti.[28]
