Semeiskie
| Semeiskie | |
|---|---|
 Starice u tradicionalnoj odeći u Tarbagatai, Republika Burjatija | |
| Nematerijalno kulturno nasleđe | |
| Region | Ruska Federacija (Azija i Pacifik) |
| Svetska baština Uneska | |
| Lista upisa | UNESKO |
| Unesko oznaka | 00017 Reprezentativna lista nematerijalnog kulturnog nasleđa čovečenstva |
| Datum upisa | 2008. |
| Lokacija upisa | https://ich.unesco.org/en/RL/cultural-space-and-oral-culture-of-the-semeiskie-00017 |
Semeiskie je takozvana ruska etnička zajednica "staroverci" (ruski: staroobrяdcы [1] ), koji su naseljavali region Zabajkalske Pokrajine (područje Rusije iza Bajkalskog jezera u Sibiru) još od vladavine Katarine Velike u 18. veku [2] Njihova kultura predstavlja ostatak ruskih kulturnih izraza pre 17. veka, zbog čega su njihov kulturni prostor i usmena kultura 2001. godine postali nematerijalna svetska baština, a 2008. godine upisani su na UNESKO-ovu listu nematerijalne svetske baštine u Aziji i Pacifiku. [3] .
Istorija[uredi | uredi izvor]
Nakon što je patrijarh Ruske pravoslavne crkve patrijarh Nikon uveo crkvene reforme u kojima je želeo da približi ruske crkvene obrede obredima Grčke pravoslavne crkve (1652-66), 1666. usledio je raskol kojim su se od Crkve odvojili tzv. „Staroverci“ (staroobrя́dcы) ili „starovjerni“ (starovérы) koji nisu prihvatili ove promene. Staroverci su i dalje vršili obrede na staroruski način, uprkos snažnoj represiji Crkve i ruske države.
Semeiskie (što znači „oni koji žive kao porodica“ i prema visokim moralnim principima [3] ) bila je grupa staroveraca koja se preselila u tada poljski, a danas beloruski grad Gomelj. Katarina II Velika dala ih je proterati na jug ruske Burjatije pod izgovorom da tamo mogu služiti kao zemljoradnici Kozacima koji su od Mongola čuvali granicu Ruskog carstva. Njihovi potomci, kao i potomci drugih staroveraca proteranih iz drugih delova Rusije u 18. veku, i danas žive na ovim prostorima.
Kultura[uredi | uredi izvor]
Semeiskie danas broje oko 200.000 pripadnika koji govore Južnoruskim dijalektom s mnogo pozajmljenica iz beloruskog, ukrajinskog i burjatskog jezika . Oni i dalje praktikuju stare pravoslavne rituale, a njihove svakodnevne aktivnosti zasnivaju se na kultu porodice, o čemu svedoči i njihovo ime.
Karakterišu ih i originalne narodne nošnje, narodni zanati, stanovi, slikarstvo, ukrasi, hrana, kao i muzika. Naime, Semeiskie održavaju dugu usmenu tradiciju poučavanja i vokalnog višeglasnog horskog pevanja, koje se posebno izvode za porodične proslave i popularne festivale. Ove pesme se nazivaju drauli, a korene imaju u ruskoj srednjovekovnoj liturgijskoj muzici.
Galerija[uredi | uredi izvor]
-
Staroverska crkva sv. Nikole u okrugu Muhorsibirsk (Burjatija) -
Staroverska crkva u Tarbagataju -
Uređena vrata bogatog staroverca Borisova, Etnografski muzej, Ulan-Ude -
Stogodišnja kuća Semeiskeie u Novom Brjansku -
Obojeni prozorski kapci
.JPG)
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Semeiskie - starovjerni zabajkalci (jezik: ruski) Preuzeto 15. prosinca 2012.
- ^ Ruski narodi prema popisu stanovništva iz 2002. Arhivirano na sajtu Wayback Machine (9. januar 2020) (jezik: ruski) Preuzeto 15. prosinca 2012.
- ^ a b Cultural space and oral culture of the Semeiskie na UNESCO-vim službenim stranicama (jezik: engleski) Preuzeto 15. prosinca 2012.
