Портал:Republika Srpska/Biografija arhiva
Biografija članci [uredi izvor]
01. nedelja[uredi izvor]
Branko Ćopić (Hašani, 1. januar 1915 — Beograd, 26. mart 1984) bio je jugoslovenski književnik. Osnovnu školu završio je u rodnom mjestu, nižu gimnaziju u Bihaću, a učiteljsku školu pohađao je u Banjoj Luci i Sarajevu, te je završio u Karlovcu. Na Filozofskom fakultetu u Beogradu diplomirao je 1940. godine. Prvu priču je objavio 1928. godine, a prvu pripovijetku 1936. U Ćopićevim djelima doniniraju teme o životu ljudi iz Bosanske krajine i Narodnooslobodilačkog rata.
02. nedelja[uredi izvor]
Milorad Karalić (Ivanjska, FNR Jugoslavija, 7. januar 1946) je jugoslovenski i srpski rukometaš iz 70-ih godina 20. vijeka i bivši ministar sporta i omladine Republike Srpske.
Za reprezentaciju SFR Jugoslavije prvi put je nastupio 30. juna 1967. godine, u utakmici protiv Bugarske, održanoj u Beogradu. Bio je član reprezentacije i 1970. godine, kada su osvojili 3. mjesto na svjetskom prvenstvu. Ukupno je odigrao 126 utakmica i postigao 180 golova za reprezentaciju Jugoslavije. Na olimpijskim igrama u Minhenu, 1972. godine, osvojio je zlatnu medalju.
03. nedelja[uredi izvor]
Mladen Bojinović (Banja Luka, SFRJ, 17. januar 1977) je srpski rukometaš. Igra na poziciji centralnog beka. Član je RK Pari Sen Žermen od 2012. godine. Karijeru je počeo kao član RK Borac Banja Luka, odakle je prešao u RK Jagodina, a iz Jagodine u RK Partizan. Sa Partizanom je osvojio kup Jugoslavije 1998. i prvenstvo 1999. godine. U ljeto 1999. postao je član španskog Ademar Leona koji je te sezone igrao u Ligi šampiona. Nakon godinu dana u Leonu došao je u Bidasoa Irun, sa kojim je te sezone stigao do polu-finala EHF kupa. U sezoni 2001/02. bio je član RK Barselona u kojem je igrao zajedno sa zemljakom Ivanom Lapčevićem.
04. nedelja[uredi izvor]
Nebojša Golić (Banja Luka, 23. januar 1977.) je bivši jugoslovenski rukometaš. Sa reprezentacijom Jugoslavije je osvojio dvije bronzane medalje na svjetskim prvenstvima u rukometu, 1999. i 2001. godine. U svojoj karijeri igrao je za Borac, Metaloplastiku, Sintelon, Veclar i Bosnu. Godine 2013. izabran je za direktora RK Borac Banja Luka.
05. nedelja[uredi izvor]
Vaso Pelagić (Gornji Žabar, 1833. — Požarevac 1899.) bio je predstavnik utopijskog socijalizma kod Srba u drugoj polovini XIX vijeka, prosvjetni radnik i narodni ljekar. Poslije dvije godine boravka u Rusiji, vratio se u Banjaluku i postao je upravnik Srpsko pravoslavne bogoslovije, koja je bila i prva srednja škola u Bosanskom pašaluku. Za školske potrebe i radi širenja prosvjete u narodu štampao je 1867. godine u Beogradu „Rukovođu za srpsko-bosanske, hercegovačke, starosrbijanske i makedonske učitelje“.
Učestvovao je u Srpskom ustanku u Hercegovini i Bosni, koji je izbio 1875. godine, i napisao „Program ustaških prava“ i druge memorandume za ustanike. Idejama koje je objavio u svojim knjigama, brošurama i novinskim člancima, imao je veliki uticaj na radničke i seljačke mase na prostorima Srbije, Hrvatske, BiH, Crne Gore i Bugarske.
06. nedelja[uredi izvor]
Slađana Golić (12. februar 1960, Banja Luka, Jugoslavija) bivša je košarkašica i reprezentativka Jugoslavije. Igrala je u ŽKK Mladi Krajišnik, ŽKK Santakler, ŽKK Hemofarm i u ŽKK Pamplona. Za reprezentaciju Jugoslavije je nastupala 11 godina i odigrala 465 utakmica. U dresu reprezentacije je osvojila po jednu srebrenu medalju na Olimpijskim igrama i Svjetskom prvenstvu, dvije srebrene medalje na evropskim prvenstvima i jednu zlatnu na Univerzijadi.
07. nedelja[uredi izvor]
Jovan Dučić (Trebinje, 17. februar 1871 — Geri, Indijana, SAD, 7. april 1943) bio je srpski pjesnik, pisac i diplomata.
Osnovnu školu učio je u mjestu rođenja. Kada se porodica preselila u Mostar, upisao je trgovačku školu. Učiteljsku školu je pohađao u Sarajevu 1890—1891. godine i u Somboru gdje je maturirao 1893. Učiteljevao je kratko vrijeme po raznim mjestima, između ostalih u Bijeljini, Žitomisliću i Mostaru. U društvu sa Aleksom Šantićem stvorio je književni krug i pokrenuo časopis Zora. Posljednje godine boravka u Mostaru, zajedno sa prijateljem i piscem Svetozarom Ćorovićem, uhapšen je i otpušten sa posla. Iste godine otišao je na studije u Ženevu, na Filozofsko-sociološki fakultet.
Dalje...
08. nedelja[uredi izvor]
Velimir Sombolac (27. februar 1939, Banja Luka) bivši je fudbaler i reprezentativac Jugoslavije. Tokom svoje klupske karijere igrao je za FK Borac Banja Luka, FK Partizan, FK Olimpija i FK Orijent. Sa Partizanom je četiri puta osvojio prvenstvo Jugoslavije: 1961, 1962, 1963. i 1965. godine. U dresu partizana igrao je i četvrtfinale Kupa evropskih šampiona 1964. godine. Nastupao je za mlađe selekcije Jugoslavije do 1959. godine. Sa reprezentacijom je osvojio zlatnu medalju na Olimpijskim igrama 1960.
Nakon raspada Jugoslavije, Velimir Sombolac je radio u Fudbalskom savezu Republike Srpske. Bio je slektor reprezentacije Republike Srpske.
09. nedelja[uredi izvor]
Ratko Mladić (selo Božanovići kod Kalinovika, Kraljevina Jugoslavija, 12. mart 1943) bio je general i prvi načelnik generalštaba Vojske Republike Srpske od 1992. do 1996. godine. Oficir Jugoslovenske narodne armije bio je od 1965. do njenog raspada 1992. Optužen je pred Međunarodnim krivičnim sudom za bivšu Jugoslaviju za ratne zločine.
10. nedelja[uredi izvor]
Milorad Dodik (Banja Luka, 12. mart 1959) je predsjednik Republike Srpske i prvi predsjednik Saveza nezavisnih socijaldemokrata (SNSD). Bivši je predsjednik Vlade Republike Srpske.
Od 1986. do 1990. bio je predsjednik Izvršnog odbora Skupštine opštine Laktaši. Godine 1990. na prvim višepartijskim izborima u SR BiH izabran je za srpskog poslanika Skupštine SR BiH, kao kandidat Saveza reformskih snaga. Tokom Rata u BiH, bio je poslanik Narodne skupštine Republike Srpske. U to vrijeme, osnovao je Klub nezavisnih poslanika u Narodnoj skupštini Republike Srpske, čiji su članovi bili opozicija Srpskoj demokratskoj stranci koja je imala većinu u Narodnoj skupštini Republike Srpske.
11. nedelja[uredi izvor]
Stefan Dragutin Nemanjić (pre 1253 — 12. mart 1316) bio je kralj Srbije od 1276. do 1282. godine i kralj Srema od 1282. do 1316. godine. Sin je Stefana Uroša I i Jelene Anžujske od roda fruškog. Imao je dva sina, Vladislava (sremskog kralja) i Urošica (kasnije monah Stefan) i kćerke Jelisavetu (udatu za Stefana I Kotromanića) i Ursulu (ili Ursu), udatu za Pavla Šubića.
12. nedelja[uredi izvor]
.jpg)
Marko Marin (13. mart 1989, Bosanska Gradiška) je fudbaler srpskog porijekla koji nastupa za reprezentaciju Njemačke i FK Sevilja, a igra na poziciji krila. Karijeru je počeo u Hehstu, gradu u blizini Frankfurta. Ubrzo je postao član mladog tima Ajntrahta, da bi 2005. godine prešao u Borusiju iz Menhengladbaha. Nakon godinu dana potpisao je profesionalni ugovor sa Borusijom na 3 godine. Juna 2009. godine promjenio je klub i postao član Verdera, a početkom jula 2012. godine prešao u Čelsi.
Za reprezentaciju Njemačke je debitovao 27. maja 2008. protiv Bjelorusije, a svoj prvi gol postigao je protiv Belgije u prijateljskom meču 20. avgusta 2008. Član je ekipe koja je osvolija treće mjesto na Svjetskom prvenstvu 2010. Izrazio je želju da nastupi i za reprezentaciju Republike Srpske, kada ova selekcija dobije dozvolu FIFA za odigravanje prijateljskih utakmica sa drugim reprezentacijama, po uzoru na selekcije Katalonije i Baskije.
13. nedelja[uredi izvor]
Pero Tunguz (Slivlja, 1840 — Trstenik, 1919.) je bio hajdučki harambaša i jedan od vođa u srpskim ustancima u Hercegovini. Pred kraj života prijavio se kao dobrovoljac u Prvom svjetskom ratu i aktivno učestvovao u proboju Solunskog fronta.
Pero Tunguz je rođen 1840. godine u Slivljima od oca Lazara, trgovca i majke Marije, domaćice, u porodici porijeklom iz Pive. Veoma mlad odlazi u hajduke gdje se brzo ističe hrabrošću pa uskoro zasniva svoju četu.
14. nedelja[uredi izvor]
Dr Mladen S. Stojanović (Prijedor, 7. april 1896 — Jošavka 2. april 1942) bio je ljekar i učesnik NOB. Kao član KPJ bio je aktivan i prije početka Drugog svjetskog rata. U NOB je stupio 1941., a poginuo je 1942. godine u selu Jošavka. Za narodnog heroja proglašen je 7. jula 1942. godine.
Mladen je rođen u pravoslavnoj srpskoj porodici. Otac, Simo Stojanović je bio pravoslavni sveštenik. Kao đak Mladen je završavao razred po razred gimnazije u Tuzli i sve više iskazivao ljubavi prema svojoj rodnoj grudi i njenom narodu, koji je bio okupiran od strane Austrougarske. Kao đak tuzlanske gimnazije pripadao je naprednoj omladini, povezanoj sa Mladom Bosnom.
22. juna 1941. godine ustaše su dr Mladena Stojanovića uhapsile kao komunistu i zatvorile u Prijedoru sa još 40 talaca. 17. jula 1941. godine zapalivši slamu u zatvorskoj ćeliji i iskoristivši zabunu stražara, uspio je da pobjegne.
15. nedelja[uredi izvor]
Momčilo Kapor – Momo (Sarajevo, 8. april 1937 — Beograd, 3. mart 2010) je bio srpski slikar, književnik, novinar, član Senata Republike Srpske i Akademije nauka i umjetnosti Republike Srpske.
Rođen je u Sarajevu 1937. godine od majke Bojane Kapor (devojačko Velimirović) i oca Gojka Kapora, njegov stric je bio Čedo Kapor. Otac Gojko Kapor radio je kao finansijiski stručnjak u Sarajevu, gde je sreo svoju buduću suprugu. Zarobljen na početku rata kao rezervni oficir kraljeve vojske, odveden je u Nirnberg, gde je proveo pune četiri godine. 13. aprila 1941. za vreme bombardovanja Sarajeva pala je bomba na staru tursku kuću u kojoj su se sklonili Momina majka Bojana, Kaporova baka i mali Momo. Svi su poginili osim Mome, koga je majka zaštitila legavši preko njega. O majci je Kapor znao vrlo malo, zato što se o njoj retko govorilo u porodici, verovatno zbog želje najbližih da dete zaštite, ne obnavljajući mu sećanje na preživljeni užas i ne produbljujući dodatnu traumu koju je nosio u sebi. Ratne godine Momo provodi u Sarajevu kod bakine sestre Janje Baroš, a otac ga godinu dana po završetku rata dovodi u Beograd.
16. nedelja[uredi izvor]
Brankica Mihajlović (Brčko, 13. april 1991.) je srpska odbojkašica koja igra na poziciji primača servisa. Trenutno nastupa za turski Fenerbahče. Prije toga je igrala u Jedinstvu (Brčko), Volero Cirihu, južnokorejskom Hjundaiu, Kanu, Rio de Žaneiru i japanskom Hisamicu Springsu. Sa svojim klubovima je osvajala prvenstva čak četiri različite države i tri kupa.
U mlađim kategorijama nastupala je za reprezentativne selekcije Bosne i Hercegovine, a potom se odlučila da nastupa za najbolju selekciju Srbije. U dresu Srbije zaigrala je u Evropskoj ligi 2012, a potom i na Olimpijskim igrama u Londonu koje su održane iste godine. Sa reprezentacijom Srbije je osvojila drugo mjesto u Svjetskom kupu u odbojci 2015, te treća mjesta u Evropskoj ligi 2012, Svjetskom gran-priu 2013, Evropskim igrama 2015 i Evropskom prvenstvu 2015. Kao član reprezentacije Srbije na nekima od tih turnira dva puta je proglašavana za najboljeg primača servisa.
17. nedelja[uredi izvor]
Marija Šestić (5. maj 1987. Banja Luka) pevačica je zabavne muzike i pijanista iz Banja Luke. Sa pesmom Rijeka bez imena predstavljala je Bosnu i Hercegovinu na Pesmi Evrovizije 2007. u Helsinkiju.
Njen otac, Dušan Šestić, kompozitor je današnje himne Bosne i Hercegovine „Intermeco“. Marija je osvojila nekoliko nagrada na dečjim festivalima u BiH i regionu: treće mesto 1995. i prvo mesto 1996. na Đurđevdanskom festivalu dečje pesme u Banjaluci, specijalnu nagradu za interpretaciju na festivalu „Naša radost“ u Podgorici 1998. i prvu nagradu za interpretaciju na festivalu „Zlatno zvonce“ u Novom Sadu 1999., prvu nagradu za interpretaciju 2000., 2001. i 2002. na Festivalu za mlade talente u Zenici.
18. nedelja[uredi izvor]
Rajko Petrov Nogo (Borija, opština Kalinovik, 13. maj 1945) srpski je pjesnik, esejista i književni kritičar. Redovni je član Akademije nauka i umjetnosti Republike Srpske i član Senata Republike Srpske.
Završio je Učiteljsku školu u Sarajevu, diplomirao je Jugoslovensku književnost i srpskohrvatski jezik na sarajevskom Filozofskom fakultetu, a magistrirao na Filološkom fakultetu u Beogradu. Radio je kao urednik u izdavačkom preduzeću „Veselin Masleša“ do 1982, zatim kao urednik beogradskog BIGZ-a od 1982. do 1999.
19. nedelja[uredi izvor]
Ljubomir Petrović Ljupko (Velika Brusnica, Jugoslavija, 15. maja 1947.) je bivši jugoslovenski fudbaler, a danas je fudbalski trener. Sa Crvenom zvezdom je osvojio Kup evropskih šampiona.
Rođen je u selu Velika Brusnica. Fudbal je počeo da igra vrlo rano da bi prehranio porodicu. Profesionalno je igrao fudbal 15 godina i to dvanaest godina je bio igrač NK Osijek (1967–1979 ), a tri godine u SAD (1979 –1982). Kao trener radio je sa Osijekom, subotičkim Spartakom, Vojvodinom, beogradskim Radom i Crvenom zvezdom. Sa Vojvodinom je 1989. osvojio prvenstvo Jugoslavije u fudbalu, a sa Crvenom zvezdom je osvojio Kup evropskih šampiona 1991. U inostranstvu je radio sa španskim Espanjolom, urugvajskim Penjarolom, grčkim PAOK-om, saudi i kineskim Šangajom Šinhuom i Peking Guo Anom. Godine 1994. po drugi put je preuzeo Crvenu zvezdu sa kojom te iste sezone osvaja duplu krunu. Tokom 2000ih je vodio bugarske klubove Levski Sofija, sa kojim je osvojio prvenstvo Bugarske 2000. i Liteks Loveč, sa kojim je bio prvak 2001.
20. nedelja[uredi izvor]
Stefan Vukčić Kosača (oko 1404 — 22. maj 1466) je bio osnivač vojvodstva Svetog Save, odnosno Hercegovine koji je nosio titulu hercega Svetog Save.
Naslednik je Sandalja Hranića Kosače od 1435. godine, bio je najistaknutiji među Kosačama. Od 1440. do 1443. proširio je vlast na Omiš, Poljicu, Trebinje, Klobuk, trg Podgoricu i utvrđenja Medun i Soko (štitarski) u Gornjoj Zeti i Bar (Donja Zeta).
21. nedelja[uredi izvor]
Slobodan Princip Seljo (Hadžići, kod Sarajeva, 25. maja 1914 — Šćepan Polje, kod Foče, maj 1942), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
Njegov otac Jovo, bio je rođeni brat Gavrila Principa - pripadnika „Mlade Bosne“ i atentatora na austrougarskog prestolonaslednika Franca Fredinanda, 1914. godine. Za vrijeme pohađanja gimnazije u Sarajevu, priključio se omladisnkom revolucionarnom pokretu i posato član Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ). Učestvovao je u formiranju ilegalnih omladinskih organizacija, kulturno-prosvetnih i sportskih društava u Sarajevu i selima rodnog kraja. Tokom školskih raspusta, politički je djelovao i među radnicima, u svom rodnom kraju, donoseći im ilegalne letek, partijsku štampu i marksističku literaturu.
22. nedelja[uredi izvor]
Tomislav Tomo Knez (9. jun 1938, Banja Luka) bivši je fudbaler i reprezentativac Jugoslavije. Tokom svoje klupske karijere igrao je za FK Borac Banja Luka, NK Dinamo Zagreb, FK Švehat, FK Rapid, FK Kapfenberger i FK Gising. Sa Rapidom je osvojio prvenstvo Austrije 1967. godine. Godine 1960. bio je prvi fudbaler iz druge lige koji je nastupao za reprezentaciju Jugoslavije. Sa reprezentacijom je tada osvojio zlatnu medalju na Olimpijskim igrama i zauzeo drugo mjesto na Evropskom prvenstvu.
23. nedelja[uredi izvor]
Sava Vladislavić Raguzinski ili „grof Raguzinski ili Ilirski“ (rus. Са́вва Луки́ч Рагузи́нский-Владиславич, граф Рагузинский или Иллирийский; Jasenik, 1668. — Sankt Peterburg, 17. jun 1738) bio je diplomata, trgovac i avanturista. U službi ruskog cara Petra Velikog bile su mu povjerene mnoge diplomatske misije u Carigradu, Rimu i Pekingu. Njegovo najznačajnije djelo bio je Kjahtinski dogovor, koji je regulisao odnose Rusije i Kine sve do sredine 19. vijeka.
Savin otac, Luka Vladislavić, bio je knez u Hercegovini. Kada su Turci Čengići napali njihov posjed, Sava je sa ocem prešao u Dubrovnik, a njegov rođeni brat Duka je ostao u Trebinju. Iz tog dijela porodične loze nastali su Dučići, čiji je potomak književnik Jovan Dučić. Nakon što se Luka Vladislavić, preselio u Dubrovnik dodao je svom prezimenu Raguzinski. Mladi Sava je, kao mnogi Dubrovčani, naučio mornarstvo. U dubrovačkim katoličkim jezuitskim školama, stekao je visoko obrazovanje, koje je upotpunio znanjem iz ekonomije u Španiji i Francuskoj.
24. nedelja[uredi izvor]
Dr Radovan Karadžić (Petnjica kod Šavnika, 19. jun 1945) je srpski psihijatar, pesnik i političar, prvi predsednik Republike Srpske, te jedan od osnivača i prvi predsednik Srpske demokratske stranke (tada Srpska demokratska stranka Bosne i Hercegovine). Međunarodni krivični tribunal za bivšu Jugoslaviju je 1995. godine podigao optužnicu protiv njega. Radovan Karadžić je bio u bekstvu od 1996. godine do 21. jula 2008. godine kada je uhapšen u Srbiji. Organi Republike Srbije su ga 30. jula 2008. godine, izručili Haškom tribunalu.
25. nedelja[uredi izvor]
Lusija Kimani Mwahiki-Marčetić (Каџиадо, Kenija, 21. jun 1980) je atletičarka banjalučkog Borca, Republike Srpske i Bosne i Hercegovine poreklom iz Kenije. Bila je najbolja sportistkinja Republike Srpske 2006. godine.
U aprilu 2004. godine u Salcburgu u Austriji, učestvovala je sa grupom kenijskih atletičara na „Salcburškom polumaratonu“. Tu je upoznala Sinišu Marčetića rodom iz Prijedora u Republici Srpskoj, Bosni i Hercegovini, koji je studirao u Salcburgu, bavio se atletikom i trčao je na tom maratonu. Ta veza je završila brakom. Preselila se u Prijedor, uzela državljanstvo Republike Srpske i počela trenirati u AK Borcu iz Banjaluke.
26. nedelja[uredi izvor]
Petar Kočić (Stričići kod Banje Luke, 29. jun 1877 — Beograd, 27. avgust 1916) je bio srpski pesnik, pisac i političar. Rođen je u selu Stričići na Zmijanju, na planini Manjači kod Banje Luke, u današnjoj Republici Srpskoj (Bosna i Hercegovina).
27. nedelja[uredi izvor]
Ivan Knežević (Popovi, 1760 — Šabac, 29. jun/12. jul 1840) poznatiji u narodu kao Knez Ivo od Semberije je bio knez nad svim selima tadašnje Bijeljinske nahije. Knez Ivo je rođen u Popovima kod Bijeljine. Pored Filipa Višnjića jedan je od najznačajnijih srpskih istorijskih ličnosti rođenih u Semberiji.
28. nedelja[uredi izvor]
Ivan Franjo Jukić (Banja Luka, 8. jul 1818 — Beč, 20. maj 1857) bio je bosanski franjevac, prosvetitelj, pjesnik, putopisac i etnograf. Pisao je i pod pseudonimima Filip Kunić i Slavoljub Bošnjak.
Poticao je iz srednje imućne porodice. Otac Jozo je bio zlatar (kujundžija), a majka Klara (rođena Jurić) domaćica. Imao je sestru Mariju i brata Matu. Školovanje je počeo kod župnika Franje Sitnića, koji ga je učio pismo i osnove latinskog jezika. Nižu gimnaziju je završio u fojničkom samostanu (1830-1835). Studirao je filozofiju u Zagrebu (1835-1837) i teologiju u Vespremu (1837-1840) i Dubrovniku (1841). Zaredio se 1833. u Fojnici, a fratar je postao 1842. godine.
29. nedelja[uredi izvor]
Jelena Lolović (Sarajevo, 14. jul 1981) je srpska skijašica. Takmiči se uglavnom u tehničkim disciplinama slalomu i veleslalomu, ređe u superveleslalomu a u spustu na početku karijere. Članica je Skijaškog kluba Čukarički iz Beograda. Koristi skije i vezove firme Elan. Po zanimanju je diplomirani filolog (engleski jezik), a trenutno je na postdiplomskim studijama na univerzitetu Singidunum.
Lolovićeva je debitovala u Svetskom kupu od 21. januara 2001. godine u Kortini d‘Ampeco. Svoj prvi Svetski kup rezultat ostvarila je u superveleslalomu (25. februar 2005. u San Sikariu).
30. nedelja[uredi izvor]
Nataša Ninković (Trebinje, 22. jul 1972) je srpska glumica. Detinjstvo je provela sa roditeljima — Brankom i Milenom, u Trebinju, gde je završila osnovnu i srednju školu. Posle završene srednje škole odlazi u Beograd, gde je 1994. u klasi profesora Vladimira Jevtovića završila Fakultet dramskih umetnosti.
31. nedelja[uredi izvor]
Zoran Đinđić (Bosanski Šamac, 1. avgusta 1952 — Beograd, 12. mart 2003) bio je srpski političar i državnik, filozof i doktor filozofije, jedan od 13 intelektualaca koji su obnovili rad predratne Demokratske stranke, dugogodišnji predsjednik Demokratske stranke, gradonačelnik Beograda (1997) i predsjednik Vlade Republike Srbije (2001—2003).
Rođen je u Bosanskom Šamcu. Kao mali, živio je sa samohranom majkom Milom, koja je radila kao kućna pomoćnica na imanju porodice Izetbegović. Završio je Devetu gimnaziju u Beogradu, gdje se preselio kada je njegov poočim Dragomir, čovjek koji ga je usvojio, premješten kao oficir JNA. Đinđićev poočim je rodom iz sela Prekopuce u opštini Prokuplje.
32. nedelja[uredi izvor]
Miloš Šestić (rođen 8. avgusta. 1956, u Milosavcima kraj Laktaša) je bivši fudbalski reprezentativac Jugoslavije, igrač Crvene zvezde, Olimpijakosa i Vojvodine.
Fudbalsku karijeru započinje 1972. godine u Jedinstvu iz Stare Pazove, gde se zadržao samo dve godine a onda 1974. godine prelazi u Crvenu zvezdu. Za prvi tim Crvene zvezde debitovao je 24. aprila 1974. godine, protiv Olimpije, u Ljubljani. U dresu Crvene zvezde odigrao je 441 utakmicu i postigao 108 golova, osvojivši četiri titule prvaka zemlje (1977, 1980, 1981, 1984) i jedan trofej kupa Jugoslavije (1982).
33. nedelja[uredi izvor]
Milan Vukić, (rođen je 19. avgusta 1942. u Sanskom Mostu) je srpski i bosanskohercegovački šahista iz Banje Luke.
Četiri puta osvaja šampionat Jugoslavije, 1970, 1971, 1974 i 1994. Učestvovao je u timu Jugoslavije na evropskim i na studentskim šahovskim prvenstvima.
Novinska kuća „Glas“ je sve do 1992. birala najboljeg sportistu Bosanske Krajine, a onda je početkom rata na prostorima SFRJ donesena odluka da se biraju najuspešniji sportisti Republike Srpske. Tako je nastavljena tradicija. 1974. godine Milan Vukić je dobio ovo priznanje.
34. nedelja[uredi izvor]
Nebojša Glogovac (Trebinje, 30. avgust 1969) srpski je filmski, televizijski i pozorišni glumac. Dobitnik je brojnih nagrada. Poslije srednje škole je upisao studije psihologije na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Nakon dvije godine studija se predomislio i 1990. je upisao glumu na beogradskom Fakultetu dramskih umetnosti u klasi profesora Vladimira Jevtovića. Zajedno sa njim su studirali Nataša Ninković, Vojin Ćetković i Sergej Trifunović. Glogovac se na filmu prvi put pojavio u ulozi Fadila, vojnika JNA, u ratnoj drami Bore Draškovića „Vukovar, jedna priča“ (1994). Prvu glavnu ulogu dobio je u filmu reditelja Gorčina Stojanovića „Ubistvo s predumišljajem“ (1995), u kom je tumačio lik Bogdana, ranjenog na ratištu u Bosni. Za ovu ulogu dobio je nagradu za najbolju mušku ulogu Car Konstantin na Filsmkom festivalu u Nišu.
35. nedelja[uredi izvor]
Savo Milošević (rođen 2. septembra, 1973. u Bijeljini, SFR Jugoslavija - danas Republika Srpska, BiH) je bivši srpski fudbaler koji je igrao na poziciji napadača. Odigrao je 102 utakmice i postigao 37 golova za reprezentaciju Jugoslavije, SCG i Srbije.
36. nedelja[uredi izvor]
Abas Arslanagić (Derventa, 2. septembar 1944), je bivši jugoslovenski rukometaš, trener, profesor fizičke kulture i sportski novinar. Osvajač je zlatne medalje na Olimpijskim igrama u Minhenu 1972. godine. Danas je trener banjalučkog Borca.
37. nedelja[uredi izvor]
Ognjen Kuzmić (Doboj, 16. maj 1990) je srpski košarkaš. Igra na poziciji centra, a trenutno nastupa za Panatinaikos. Kuzmić je profesionalnu karijeru započeo 2007. godine u KK Borac Nektar iz Banje Luke a prve košarke korake započeo je u KK Findo iz Doboja. Zatim je nastupao za klubove finske lige, poslije čega se vratio u BiH, tačnije u KK Čelik Zenica. Godine 2011. potpisao je ugovor sa španskom Unikahom iz Malage, ali je kao pozajmljen igrač nastupao prvo u španskoj drugoj ligi, a potom i u višem rangu, tj. ACB ligi, igrajući za KK Huventud, sa kojim je zauzeo 11. mjesto u sezoni 2012/13.
Dana 27. septembra 2013. postao je član Golden Stejt voriorsa. Sa Voriorsima provodi naredne dve sezone, ali za to vrijeme ne dobija puno prilike. Većinu vremena proveo je na pozajmici u Santa Kruz voriorsima članu NBA razvojne lige. U sezoni 2014/15. osvojio je i NBA ligu i NBA razvojnu ligu. U julu 2015. Golden Stejt mu nije ponudio novi ugovor pa je postao slobodan igrač. Kasnije tog mjeseca se vratio u evropsku košarku i potpisao dvogodišnji ugovor sa grčkim Panatinaikosom.
38. nedelja[uredi izvor]
Svetislav Milosavljević – Tisa (Niš, 7. septembar 1882. – Beograd, 28. jul 1960.) je bio generalštabni brigadni general i prvi ban Vrbaske banovine.
Prvi ban je u Banju Luku došao na Mitrovdan, 8. novembra 1929. godine i to vozom, bez ikakve pompe i pratnje. Još istog dana prošetao je gradom i iskusnim neimarskim okom mjerkao gdje i šta bi se moglo i moralo činiti u toj neizgrađenoj i zapuštenoj varoši. Odmah je zasukao rukave i za kratko vrijeme uz znatnu državnu finansijsku pomoć postigao ogromne iskorake u razvoju cijele banovine, a posebno njene prestonice – Banje Luke. Milosavljević je postizao velike uspjehe i iza sebe ostavio mnogobrojne zadužbine, imao je direktne, djelimične ili indirektne zasluge za nastanak značajnih objekata ili institucija.
39. nedelja[uredi izvor]
Ratko Radovanović (Nevesinje, 16. septembar 1956) je bivši jugoslovenski košarkaš. U svojoj karijeri igrao je za Bosnu, Rasing PSŽ i Veneciju. Sa Bosnom je osvojio Kup evropskih šampiona 1979. Dugi niz godina je radio kao sportski direktor KK FMP Železnik.
40. nedelja[uredi izvor]
Nikola Pejaković Kolja (Banja Luka, 16. septembar 1966) je srpski reditelj, glumac, scenarista i muzičar. Rođen je 16. septembra 1966. godine u Banja Luci. Posle završene Srednje likovne škole upisao je Fakultet dramskih umetnosti u Beogradu, odsek pozorišne režije. Dobitnik je nagrada: za najbolju režiju na 7. međunarodnom festivalu komedije „Mostarska liska“ za režiju predstave „Narodni poslanik“.
41. nedelja[uredi izvor]
Ivo Andrić (Dolac, 9. oktobar 1892 — Beograd, 13. mart 1975) bio je srpski i jugoslovenski književnik i diplomata Kraljevine Jugoslavije. Dobio je Nobelovu nagradu za književnost 1961. godine za roman Na Drini ćuprija (1945). Bio je član Srpske akademije nauka i umetnosti.
Ivo Andrić je rođen 9. oktobra 1892. godine u Dolcu pored Travnika u tadašnjoj Austrougarskoj. Matične knjige kažu da mu je otac bio Antun Andrić, školski poslužitelj, a mati Katarina Andrić (rođena Pejić). Djetinjstvo je proveo u Višegradu gde je završio osnovnu školu. Andrić 1903. godine upisao je sarajevsku Veliku gimnaziju, najstariju bosansko-hercegovačku srednju školu, a slovensku književnost i istoriju studirao je na Filozofskim fakultetima u Zagrebu, Beču, Krakovu i Gracu. Doktorsku disertaciju „Razvoj duhovnog života u Bosni pod uticajem turske vladavine“ (Die Entwicklung des geistigen Lebens in Bosnien unter der Einwirkung der türkischen Herrschaft) Andrić je odbranio na Univerzitetu u Gracu 1924. godine.
42. nedelja[uredi izvor]
Mehmed Sokolović (tur. Sokollu Mehmet Paşa; oko 1505 — 11. oktobar 1579), u narodu poznatiji kao Mehmed-paša Sokolović, je bio veliki vezir u Osmanskom carstvu. Rođen je kao Bajica - Bajo Nenadić. Poreklom Srbin iz Hercegovine rođen u selu Sokolovići blizu gradića Rudo. Kao dečak školovao se u manastiru Mileševa.
43. nedelja[uredi izvor]
Luka Vukalović (Bogojevići u Zupcima, u sadašnjoj opštini Trebinje, Istočna Hercegovina, 18. oktobar 1823 — Saltakča, Odesa, Rusija 6. jul 1873) je bio vođa srpskog ustanka u Hercegovini 1852—1862.
Vukalović je u Trebinju izučio puškarski zanat i neko vreme se bavio njime u Herceg Novom. U doba Omer-pašine akcije protiv Crne Gore vratio se 1852. u rodni kraj, gde je izabran za plemenskog glavara i kapetana. Kad je Omer-paša u martu 1852. naredio da se od hercegovačke raje oduzima oružje, protiv su se oduprli krajevi u kojima je Vukalović bio glavar.
44. nedelja[uredi izvor]
Saša Starović (Gacko, 19. oktobar 1988) je srpski odbojkaš. Igra na mestu korektora. Trenutno je član italijanskog kluba Lube Mačerata iz Mačerate. Sa Budućnošću, u koju je došao 2005. iz OK Gacko, osvojio je prvenstvo Srbije i Crne Gore 2006. i prvenstvo i kup Crne Gore 2007. Sa reprezentacijom Srbije osvojio je bronzanu medalju na Evropskom prvenstvu u odbojci 2007. i zlatnu medalju na Evropskom prvenstvu u odbojci 2011. Nastupao je u Rusiji za Ural, a trenutno igra u Italiji.
45. nedelja[uredi izvor]
Anton Ante Josipović (Banja Luka, 22. oktobar 1962.) je bio olimpijski pobednik na Olimpijskim igrama 1984.
Kao član banjalučkog bokserskog kluba „Slavija“ osvojio je prvenstvo Jugoslavije 1982. Balkanski prvak je postao 1983.
Na Olimpijskim igrama 1984. u Los Anđelesu postao je prvi jugoslovenski sportista koji je osvojio zlatnu medalju bez borbe. Josipović je u finalu ostao bez protivnika nakon što je jugoslovenski sudija Gligorije Novičić diskvalifikovao američkog boksera Evandera Holifilda koji je u drugom polufinalnom meču udario i nokautirao svog protivnika, Novozelanđanina Kevina Barija, nakon znaka za prekid borbe.
46. nedelja[uredi izvor]
Stefan Tvrtko I Kotromanić (ćir. Тврьткѡ, Тврьтко, lat. Tvrthco, Tuercho, Tarcto, Tvrtco, Tvertco, Tvartco; 1338 — 1391) bio je bosanski ban i kralj. Na vrhuncu moći nosio je titulu kralja Srba, Bosne, Pomorja i Zapadnih strana. Krunisan je za kralja u manastiru Mileševi 26. oktobra (na Mitrovdan) 1377. godine. Tada je sebi dodao ime Stefan, dinastičko ime svih Nemanjića.
Presto je naslijedio od svog strica, bana Stjepana II Kotromanića 1353. godine. Došao je na vlast u vrijeme velikih borbi Kraljevine Ugarske protiv Mletačke republike i srpskih zemalja. Kao ugarski vazal, Tvrtko se zauzimao za to da se dalmatinski gradovi opredijele protiv Mlečana.
47. nedelja[uredi izvor]
Vladimir Radmanović (rođen 19. novembra 1980. u Trebinju) je bivši srpski košarkaš. Klub u kome je završio karijeru su Čikago Bulsi. Igra na pozicija krilnog centra, a u karijeri je igrao za Crvenu zvezdu, FMP Železnik, Sijetl Supersonikse, Los Anđeles Kliperse, Los Anđeles Lejkerse, Šarlot Bobketse, Golden Stejt Voriorse, Atlanta Hokse i Čikago Bulse.
Radmanović je osvojio zlato na Evropskom prvenstvu za igrače do 22 godine 1998. i zlatnu medalju na Svetskom prvenstvu 2002..
48. nedelja[uredi izvor]
Emir Kusturica (rođen 24.novembra 1954. godine u Sarajevu, Jugoslavija) je srpski i jugoslovenski reditelj. Za svoje kratke filmove nagrađivan je još u srednjoj školi. Filmsku režiju završio je na Filmskoj akademiji u Pragu (FAMU). Dvostruki je dobitnik Zlatne palme filmskog festivala u Kanu, za filmove Otac na službenom putu i Podzemlje. Nosilac je „ordena Viteza reda umetnosti i književnosti“. Emir Kusturica je idejni tvorac i jedan od finansijera turističkog kompleksa Andrićgrad u Višegradu.
49. nedelja[uredi izvor]
Neven Subotić (rođen 10. decembra 1988. u Banjoj Luci) je srpski fudbaler i reprezentativac koji nastupa za Borusiju iz Dortmunda. Odbrambeni je igrač, visok 1,93 m.
Njegova porodica se 1994. godine preselila u nemački grad Šemberg, a pet godina kasnije, po isticanju boravišne vize, u SAD. Neven Subotić je tamo upoznao Kita Foka, pomoćnog trenera u reprezentaciji SAD do 17 godina koji ga je pozvao da dođe na probu. Od 2004. do 2006. je igrao za tim Univerziteta Južne Floride, te u mladim reprezentacijama SAD. Zatim se vratio u Nemačku da nastupa za Majnc 05. U prvoj sezoni je odigrao 34 utakmice i postigao četiri gola. Godine 2008, na insistiranje Jirgena Klopa, bivšeg trenera Majnca, za sumu od četiri miliona evra prešao je u Borusiju. U sezoni 2008/09. odigrao je 33 utakmice za Borusiju i postigao šest golova.
50. nedelja[uredi izvor]
Hrvoje Vukčić Hrvatinić (1350 – 1416) je bio vladar zapadne Bosne i Dalmacije u 14. i 15. vijeku. Imao je titule herceg splitski (1403), veliki vojvoda bosanski (1380) i knez Donjih Kraja. Nakon što je dobio titulu hercega splitskog i postao samostalni oblasni gospodar, Hrvoje je obnovio dostojanstvo kneza Donjih Kraja. Titulu zemaljskog kneza u istom rangu je kasnije nosio samo još Stefan Vukčić Kosača, koji je nakon sticanja titule hercega 1448. godine nosio i titulu kneza drinskog.
51. nedelja[uredi izvor]
Petar Popović, zvani Pecija (1826. — 1875) je rođen od oca Petra i majke Ilinke u selu Bušević u Krupskoj. Većinu života proveo je u gradu Kostajnici.
Petar je sam naučio pisati i čitati, a osim srpskog govorio je i turski jezik. Ne priznavajući otomansku državu Petar u 22. godini odlazi u hajduke i od tada do kraja života aktivno se bori protiv turske države. U jesen 1858. zajedno sa hajdučkim harambašom Petrom Garačom iz Strigove, diže veliku bunu u Knešpolju i pred Kostajnicom gradi šanac poznat kao „Pecijin šanac“. Hajducima se pridružuje i narod, pa se na šancu odigrava žestoka bitka između Turaka i ustanika. Nakon duge i teške borbe Turci su uspjeli ustanike natjerati preko rijeke Une u Kostajnicu gdje se većina predala austrijskim stražama. Pecija i Garača sa još 300-tinjak ustanika se nisu predali već su prešli preko mosta nazad među Turke i potisnuvši ih nazad, tako da su Turci umakli u Pastirevo. Ova buna je u narodu poznata kao Kostajnička ili Pecijina buna, a rjeđe kao Knešpoljska buna.
52. nedelja[uredi izvor]
Filip Višnjić (1767 — 1834) je jedan od najpoznatijih srpskih guslara i tvoraca srpskih narodnih pjesama. Rođen je na Majevici, u selu Gornja Trnova, kod Ugljevika, gdje je planirana izgradnja replike njegove rodne kuće. Oslijepevši od velikih boginja još kao dijete, Višnjić je postao profesionalni pjevač. S guslama u rukama je putovao po čitavom Bosanskom pašaluku, pa i dalje, sve do Skadra. Po selima i na manastirskim saborima pjevao je Srbima, a prolazeći kroz gradove pjevao je na dvorovima turskih prvaka. Dvije publike tražile su različite pjesme tako da je Višnjić imao dva različita repertoara, jedan za svoje hrišćanske a drugi za muslimanske slušaoce. Njegove pjesme o Svetom Savi karakteristične su za manastirski, hagiografski repertoar slijepih pjevača.
53. nedelja[uredi izvor]
Pavle Radenović (? — 1415) je bio knez iz redova Pavlovića koji je bio jedan od najmoćnijih velikaša u kraljevini Bosni na prelazu iz XIV u XV vek. Bio je sin Radena Jablanića koji je imao posede u istočnoj Bosni oko Krivaje i Prače. Kao jedan od proverenih ljudi u kraljevstvu, zajedno sa Vlatkom Vukovićem (?-1392) 1391. godine zauzima Konavle, koje su do tada držali Sankovići. Posle smrti Tvrtka I(ban 1353 — 1377, kralj 1377 — 1391) aktivno je učestvovao u smenjivanju i postavljanju kraljeva Bosne i za njegove vlasti su Pavlovići postali najmoćnija velikaška porodica uz Kosače i Hrvatiniće. Ubijen je u zaveri kralja Ostoje (prva vlada 1398 — 1404, druga vlada 1409 — 1418), vojvode Sandalja(1392 — 1435) i Zlatonosovića tokom lova na Parenoj poljani kraj Bobovca, posle čega ga je nasledio nastariji sin Petar I(1415 — 1420).