Tradicionalne veštine izgradnje lendž brodova i plovidbe

Tradicionalne veštine izgradnje lendž brodova i plovidbe
Tradicionalne veštine izgradnje lendž brodova i plovidbe
	Brodogradilište na ostrvu Kešm
Svetska baština Uneska
Zvanično ime	Tradicionalne veštine izgradnje lendž brodova i plovidbe
Kriterijum	Nematerijalno kulturno nasleđe:
Referenca	534
Upis	2011. (6. sednica)
Veb-sajt	https://ich.unesco.org/en/USL/traditional-skills-of-building-and-sailing-iranian-lenj-boats-in-the-persian-gulf-00534

Tradicionalne veštine izgradnje lendž brodova i plovidbe koriste stanovnici severne obale Persijskog zaliva za pomorska putovanja, trgovinu, ribolov i izvlačenje bisera. Tradicionalno znanje o lendž brodovima uključuje usmenu književnost, izvođačke umetnosti i festivale, kao i veštine same izgradnje drvenih brodova, tehnike plovidbe, navigacije, prognoze vremena i terminologije koja je usko povezana sa plovidbom. Navigacijsko znanje koje je korišćeno za plovidbu lendž brodovima tradicionalno se prenosilo s oca na sina. Iranski navigatori su mogli da lociraju brod prema položaju sunca, meseca i zvezda. Oni su koristili posebne formule za izračunavanje geografskih širina i dužina, kao i dubine vode. Svakom vetru je dato ime, koje je uz boju vode ili visinu talasa korišćeno za prognozu vremena. Specifična muzika i ritmovi su takođe predstavljali nerazdvojne delove plovidbe u Persijskom zalivu, sa mornarima koji su tokom rada pevali pesme. Danas je zajednica onih koji praktikuju ovu tradiciju mala i uglavnom se sastoji od starijih ljudi. Drveni lendž brodovi se zamenjuju jeftinijim od fiberglasa, a donedavna brodogradilišta pretvaraju se u mesta za popravku dotrajalih brodova. Bandar Loft, Bandar Guran, Bandar Pohl, Bandar Kong i Bandar Jask u pokrajini Hormozgan i Genave i Čabahar su važna mesta za izgradnju lendž brodova u Iranu. Tradicionalne veštine izgradnje lendž brodova i plovidbe uvrštene su na Unesko listu nematerijalnog kulturnog nasleđa 2011. godine^[1].