Logor Lora

Split

Split na karti Hrvatske

Logor Lora je bio koncentracioni logor u Splitu, u kome su mučeni i ubijani Srbi tokom ratova na prostoru bivše Jugoslavije. Postojao je od 1992—1997. godine.

O svim dešavanjima u Logoru Lora bio je upoznat ceo državni i vojni vrh Republike Hrvatske. Kroz logor je prošlo 1.005 registrovanih zatvorenika koji su prošli stravičnu psiho-fizičku torturu. Ovaj logor je osnovan na mestu nekadašnje ratne luke Jugoslovenske narodne armije. Nakon odlaska JNA iz ratne luke Lora, pripadnici Vojne policije hrvatske vojske preuzimaju Loru. Prema svedočenjima preživelih logoraša Lora je smatran za jedan od najužasnijih logora na prostoru bivše Jugoslavije tokom ratova.

Prethodnica

Jugoslovenska narodna armija kao jedina oružana sila na prostoru SFRJ, međunarodno priznata, imala je u Splitu veliku ratnu luku za svoje potrebe. Tu je bilo pored velike količine tehnike (ratni brodovi, podmornice) i komandno-obrazovni centar za obuku budućih oficira, podoficira i vojnika Ratne mornarice SFRJ.

Krajem 1989. godine, u Jugoslaviji je uveden višepartijski sistem. To je dovelo do toga da se posle više od 40 godina osnivaju nove stranke na području SFRJ. U SR Hrvatskoj su tokom aprila i maja 1990. godine organizovani predsednički, parlamentarni i lokalni izbori. Glavni rivali su bili Hrvatska demokratska zajednica i njen lider Franjo Tuđman, a sa druge strane Savez komunista Hrvatske koji je predvodio Ivica Račan. HDZ i Tuđman su odneli pobedu na predsedničkim i parlamentarnim izborima. Dok su na lokalnim izborima rezultati bili podeljeni. HDZ je pobedio u čisto hrvatskim sredinama i nacionalnim mešovitim sa hrvatskom većinom.

HDZ je stranka opasnih namera

— Ivica Račan, 1990.

Već krajem maja 1990. godine HDZ i Franjo Tuđman su formirali vlast u SR Hrvatskoj, preuzeli su kontrolu nad medijima, Tužilaštvom, lokalnom samoupravom i policijom. Policija do maja 1990. je bila uglavnom popunjena sa srpskim ili nacionalno mešanim kadrovima, vrlo malo sa Hrvatima. Razlog tome je što Hrvati nisu osećali SFRJ kao svoju domovinu (već isključivo Hrvatsku), pa su i državne organe i institucije uglavnom bojkotovali. Neredi na Maksimiru 13. maja 1990. su poslužili HDZ da očisti policiju SR Hrvatske od srpskih kadrova.

25. jula 1990. hrvatski Sabor doneo odluku po kome šahovnica postaje simbol SR Hrvatske, umesto zvezde petokrake. Sredinom avgusta 1990. na području Severne Dalmacije i Like niču barikade lokalnih meštana, koji su bili u strahu od upada pripadnika hrvatske policije, koja je sada imala izmenjen nacionalni sastav, većinom hrvatski. Videvši da nema vojsku, hrvatska Vlada odlučuje da uveze naoružanje iz inostranstva i tako "formira" sebi vojne formacije za obračun sa građanima srpske nacionalnosti i JNA. To ilegalno naoružavanje Hrvatske se desilo oktobra i novembra 1990. godine.

22. decembra 1990. u hrvatskom Saboru je svečano proglašen novi tzv. Božićni Ustav, po kome su Srbi postali nacionalna manjina, tj. ukinuta je Srbima konstitutivnost, koja je decenijama postojala ranije.

Vlasti u Zagrebu su tokom proleća 1991. imale oko 100.000 ljudi pod oružjem: pripadnike Policije, ZNG, članove HOS i HDZ. Od marta pa do početka rata 1991. hrvatske specijalne policijske jedinice su često upadale u naselja koja su bila nastanjena Srbima ili mešovitog nacionalnog sastava sa srpskom većinom. To je izazivalo veliki strah i nepoverenje prema novoj vlasti u Zagrebu. Od leta 1991. godine, hrvatska vlast ubrzano vrši organizovan i sistematski pritisak na pripadnike JNA i kasarne na teritoriji SR Hrvatske, gotovo svakog dana, u kojima su vojna lica i naoružanje bili smešteni. Isključuju im vodu, struju i onemogućavaju dovoz hrane u kasarne. Dok pripadnici JNA koji se kreću van kasarne stalno su bili meta provokacija hrvatskih šovinista.

Krajem avgusta 1991. godine dolazi i do otvorenog sukoba hrvatske policije, paravojnih snaga sa pripadnicima JNA.

Nastanak logora

Krajem novembra 1991. godine dolazi do sporazuma vlasti u Zagrebu i Generalštaba JNA o povlačenju Jugoslovenske ratne mornarice sa teritorije SR Hrvatske. 4. januara 1992. godine počinje izvlačenje tehnike, ljudstva i oružja iz vojno-pomorskog kompleksa JNA "Lora" u Splitu. Odmah potom ulaze pripadnici hrvatske vojne policije, koji su nekoliko dana kasnije od vojno-istražnog zatvora napravili Logor Lora. Zarobljenici koji su dovođeni u ovaj koncentracioni logor bili su srpske nacionalnosti (muškarci i žene), i nešto manje muslimanske. Prvobitno su u ovaj logor dovođeni Srbi sa prostora SR Hrvatske, a kasnije od aprila 1992. kada se zaratilo u Bosni i Hercegovini i sa tih prostora u Logor Lora su dovodili srpske civile, ranjenike, vojnike i ratne zarobljenike. Logoraši u ovom logoru su bili sa područja: Gabele, Duvna, Kupresa, Bjelovara, Splita, Lijevna, Dubice, Benkovca, Trebinja, Nevesinja, Nikšića, Mostara, Teslića, Klepaca, Odžaka, Karlovca...

Uslovi u logoru

Ovaj logor Lora je imao veoma surove i nepodnošljive životne uslove koji nisu zadovoljavali ni najosnovnije potrebe zatvorenika, logoraša. Ćelije u kojima su logoraši bili smešteni nisu imali nikakav inventar niti nameštaj (sem jedne ćelije koja je imala gvozdeni krevet sa šipkama). Spavali su na podu tj. hladnom betonu. Ishrana im je bila vrlo loša i neredovna. Dešavalo se da i po nekoliko dana ne dobiju obrok. Fizička zlostavljanja su bila svakodnevna, bez milosti i najave. Čak i noću su stražari upadali u ćelije i tukli logoraše. Dešavalo se da hranu koju dobiju logoraši bude vruća ili preslana, a da istovremeno moraju za kratko vreme da je pojedu. Većina obroka se sastojala od parčeta hleba i paštete (ili džema). Redovna lekarska nega u ovom logoru nije postojala. A zatvorenici su stalno prebijani po celom telu, toliko da su bili deformisani. Često se dešavalo da stražari teraju zatvorenike da se međusobno tuku. Ako primete da jedan drugog štede, obojicu bi premlatili do krvi.

Sakrivanje logora

Hrvatske vojne i civilne vlasti su sve logore u kojima su držani Srbi 1991—1997, pa i ovaj logor Lora, vešto sakrivali od MCK i drugih međunarodnih organizacija, koje su dolazile za vreme rata u Hrvatsku. Međunarodni Crveni Krst je u Logor Lora slao nekoliko puta svoje predstavnike, ali su komandiri i stražari pretili logorašima da moraju da ćute o svemu što su videli. U tajnosti je držan poseban deo "C blok“.

Žrtve u logoru

Ubijeni ili podlegli ranama

Tela ubijenih u ovom logoru Lora su odvožena van Hrvatske, najčešće u Duvno (BiH). Ili su bacani u Jadransko more.

1. Petar Spremo - civil, Srbin iz Begovog Sela kod Kupresa, rođen 2. januara 1945. godine, od oca Slavka. Zarobljen 5. aprila 1992. godine i sproveden je u logor u Kupresu, potom u Šujice, pa potom u splitsku "Loru" gde je prebijen, mučen i zlostavljan usled čega je preminuo 18. aprila 1992. godine.
2. Stojan Zubić - civil, uhapšen u Kupresu aprila 1992. Teško prebijen, odmah po razmeni zarobljenika je umro od zadobijenih povreda u Lori.
3. Ratko Milić - civil, uhapšen u Kupresu aprila 1992. U logoru Lora pretrpeo psiho-fizičko nasilje tri dana, potom odveden u neku jamu pored Duvna i tu ubijen, bačen u jamu.
4. Ljubo Milić - civil, uhapšen u Kupresu aprila 1992. U logoru Lora pretrpeo psiho-fizičko nasilje tri dana, potom odveden u neku jamu pored Duvna i tu ubijen, bačen u jamu.
5. Dušan Nikić - civil, uhapšen u Kupresu aprila 1992. U logoru Lora pretrpeo psiho-fizičko nasilje tri dana, potom odveden u neku jamu pored Duvna i tu ubijen, bačen u jamu.
6. Slavko Dragoljević - civil, uhapšen u Kupresu aprila 1992. U logoru Lora pretrpeo psiho-fizičko nasilje tri dana, potom odveden u neku jamu pored Duvna i tu ubijen, bačen u jamu.
7. Mirko Čivčić, delimično gluv - civil, uhapšen u Kupresu aprila 1992. U logoru Lora pretrpeo psiho-fizičko nasilje tri dana, potom odveden u neku jamu pored Duvna i tu ubijen, bačen u jamu.
8. Vlado Savić - vojnik rezervista, iz Nevesinja. Od teških fizičkih ozleda bio je sav modar i deformisanog lica. Posle 12 dana batinanja nestao iz bloka C. Kasnije je viđen njegov leš.
9. Dragan Jelić - civil,
10. Čučaga Milivoje - civil,
11. Luka Gazivoda - vojnik,
12. Ratko Simović "Mališa" - civil,
13. Dušan Barović zv. "Duka" - vojnik,
14. Luka Adžić - vojnik, iz Nikšića,
15. Duško Bjelić - civil, iz Nikšića,
16. Bojan Vesović zv. "Beli Orao", vojnik iz Kragujevca, od oca Miroslava i majke Ilinke. Rođen 1973. Bio je vojnik na redovnom odsluženju vojnog roka. Prvobitno otišao u Prištinu, posle poslat u Livno, gde je ranjen i zarobljen, potom odveden u "Loru“.
17. Nenad Knežević - civil, iz okoline Šibenika;
18. Bulović Gojko, civil, pravnik iz okoline Benkovca.
19. Slobodan Medić - pilot JNA,
20. Petar Pantić - pilot JNA,
21. Mirko Zečević - civil, star 63 godine, sa Kupresa.
22. Milan Vulić - civil,
23. Grbić Ranko- civil,
24. Boro Ivković - civil,
25. Duško Jelić - civil, iz Trebinja.

Preživeli mučenja

• Rade Krivić, iz Kaštela.
• Vukan Kovač, iz Trebinja, zarobljen krajem maja 1992.
• Radan Nikolić, iz Nikšića.
• pok. Mićić Milan, pilot, zarobljen 19. aprila. U Lori boravio do 14 avgusta 1992.
• Pantić Goran, pilot, zarobljen 24 aprila. U Lori boravio do 14 avgusta 1992.
• Đerfi Nikola, pilot, zarobljen aprila. U Lori boravio do 14. avgusta 1992.
• Grandić Dragan, pilot, zarobljen aprila. U Lori boravio do 14. avgusta 1992.
• Miroslav Katalina,
• Dobrivoje Bojović, iz Trebinja.
• Borislav Hamović, iz Trebinja.
• Dejan Radosavljević, iz Kragujevca.
• Veso Deretić, iz Trebinja.
• Mirko Babić, zarobljen 27. maja 1992. kod Trebinja.
• Veselin Bojović, iz Nikšića.
• Jelenko Kovačević, iz Trebinja, vojnik JNA, zarobljen 1992. U Lori boravio 5,5 meseci.
• Milorad Oro, iz Trebinja, vojnik VRS, zarobljen 1992.
• Mirko Bjelica, iz Trebinja, vojnik JNA, zarobljen 13. maja 1992. u blizini Stoca (Hercegovina).
• Mićko Koprivica, u Lori proveo od maja do avgusta 1992.
• Miro Ljepava iz Trebinja, zarobljen krajem maja 1992.
• Živko Mutić,
• Ismet Ovčina, iz Bileće.
• Velibor Tomović,
• Ilija Đurasović iz Trebinja.
• Radoje Živković Priboj, Srbija,vojnik JNA, zarobljen u februaru 1992,u razmenjen u aprilu 1992 godine.
• Ljubenović Dalibor iz Kragujevca

Načini mučenja

Logoraši u logoru Lora su svakodnevno bili izloženi raznim vrstama nehumanog, surovog i ponižavajućeg mučenja, gde su im nanesene teške telesne povrede, ugrožen život, duševne patnje trajnog karaktera. Civili su pretrpeli 48 načina mučenja, a vojnici 61 način mučenja. Tu spadaju:

• batinanje zatvorenika rukama, nogama, gumenim crevima, palicama, bejzbol palicama, vodovodnim cevima, lancima, elektroprovodnicima;
• "telefoniranje" u vidu priključivanja pojedinih, naročito osetljivih, delova tela zatvorenika (uši, prsti na nogama i rukama, polni organi) na indukovanu električnu struju iz poljskog telefona;
• prolazak zatvorenika kroz špalir batinaša;
• pretnja da će biti ubijeni, da će biti bačeni u more, da će ih pojesti ribe, pretnja smrću klanjem ili puštanjem dresiranih pasa vučjaka;
• prisiljavanje zatvorenika da po tri dana i tri noći ne smeju da sednu niti legnu, već da sve vreme provedu stojeći;
• prisiljavanje zatvorenika da sami sebi kopaju rake u dvorištu logora;
• psovanje, vređanje, zlostavljanje zatvorenika, nazivanje pogrdnim imenima;
• polivanje zatvorenika hladnom vodom iz šmrka koji je povezan za hidrant;
• prisiljavanje zatvorenika da jašu jedan drugoga četvoronoške i da se tako trkaju;
• prisiljavanje zatvorenika da do iznemoglosti trče po logorskom krugu, a potom tako zagrejane i oznojene polivaju hladnom vodom iz šmrka;
• prisiljavanje zatvorenika da se međusobno udaraju otvorenim dlanom, pesnicama, nogama, da se šamaraju;
• pretnja ubistvom zatvorenika na taj način da se oni prisiljavaju da glavu stave na panj dok su stražari zamahivali sekirom;
• držanje zatvorenika po celu noć u buretu sa vodom;
• prisiljavanje zatvorenika da mokri leže goli na žicama od gvozdenog kreveta po celu noć;
• prisiljavanje zatvorenika da ljube pse vučjake;
• čupanje ili brijanje na suvo brade zatvorenika i potom prisiljavanje zatvorenika da istu pojede;
• dozvoljavanje građanima Splita i bolničkom osoblju i pacijentima u bolnici Firule da tuku zatvorenike na razne načine;
• organizovanje lažnih ili fingiranih streljanja zatvorenika;
• prilikom vožnje zatvorenika u kombiju ili na kamionu u punoj brzini naglo zaustavljanje pri čemu se se oni valjali i udarali u vozilu jedan o drugoga;
• gašenje cigareta po telu, glavi i ustima zatvorenika;
• gaženje čizmama po leđima zatvorenika koji leži na podu;
• gnječenje čizmama prstiju ruku i nogu zatvorenika;
• prisiljavanje zatvorenika da kopaju rupe, da rade u kamenolomu bez potrebnog alata, golim rukama;
• onemogućavanje zatvorenicima da fiziološke potrebe redovno obavljaju;
• uskraćivanje zatvorenicima vode za piće;
• prisiljavanje zatvorenika da jedu žive puževe, školjke, crve, gliste;
• prisiljavanje zatvorenika na javno vršenje međusobnih seksualnih odnosa, perverzija, homoseksualnih odnosa i masturbacije;
• prisiljavanje zatvorenika da po ceo dan gledaju u sunce;
• huškanje pasa vučjaka na zatvorenike;
• prisiljavanje zatvorenika da imitiraju pojedine životinje: pse, mačke, bika;
• stavljanje cevi pištolja u usta zatvorenika uz pretnju ubistvom na ovaj način;
• prisiljavanje zatvorenika da goli leže na užarenom betonu u dvorištu po suncu ceo dan;
• bacanje komada hleba među gladne zatvorenike koji se otimaju četvoronoške kao psi;
• prisiljavanje zatvorenika da jedu tucani kamen i pesak;
• "traženje četnika" - uvlačenje ruke čuvara u analni otvor zatvorenika u cilju "traženja četnika" u njegovom telu;
• prisiljavanje zatvorenika da pužu po betonu i da se međusobno trkaju, a ko stigne na cilj poslednji bio bi pretučen do besvesti;
• "imitiranje aviona" - posebna vrsta mučenja koja se sastojala u prinuđavanju zatvorenika da trče po logorskom krugu sa raširenim rukama kao avioni u bombardovanju, a drugi zatvorenici su imitirali pucanje na avione kako bi ih oborili;
• prisiljavanje zatvorenika da zubima pregrizu svoje vojničke čizme;
• dovođenje u logor muške dece od 7-8 godina starosti koja su mokrila po zatvorenicima;
• prisiljavanje zatvorenika da jedu fekalije iz klozeta;
• "ruski rulet" - prisiljavanje zatvorenika da pucaju u sebe iz revolvera;

O svim ovim mučenjima, kao i načinu na koji su izvršeni, lekari i neuropsihijatri su dali svoje mišljenje, kroz sudsko-medicinsko veštačenje, što nedvosmisleno pokazuje da je u logoru Lora počinjen zločin protiv čovečnosti, zločin genocida i ratni zločin.

Nalogodavci i upravnici logora

Ovi zločini u splitskom logoru Lora, prema srpskom stanovništvu i ratnim zarobljenicima, u periodu 1992—1997. su organizovani i planirani od najviših vojnih i političkih struktura Hrvatske.

1. Mate Laušić, rođen u Sisku 8. juna 1949. Živi u Zagrebu, general-pukovnik hrvatske vojske, komandant vojne policije Republike Hrvatske (1992—2002) u čijoj je nadležnosti bio i vojni logor Lora u Splitu. Pred rat je bio vođa tima za bezbednost Franje Tuđmana.
2. Boško Ivica, bio je komandant u logoru Lora od sredine maja 1995. godine do 30.8.1996. i kasnije u martu i aprilu 1997. I sam je učestvovao u mučenju logoraša.
3. Buzov Miroslav, komandant logora Lora 1995. godine, koji je i sam učestvovao u vršenju pojedinih zločina.
4. Duić A. Tomislav, zvani "Crni", iz Vukovara, rođen 30. avgusta 1969. Najduže je bio upravnik logora Lora. Izdavao je naređenja i neposredno učestvovao u vršenju ratnih zločina i mučenju logoraša.
5. Grančić Frane, iz Imotskog je izdavao naređenja i neposredno učestvovao u vršenju zločina nad zatvorenicima u logoru. On je zamenio Tomu Dujića na mestu komandanta logora. Pre rata je bio član Legije stranaca.
6. Zainović Nikša, star 35-40 godina. On je naređivao ili neposredno učestvovao u izvršenju zločina nad logorašima u logoru "Lora“.

Izvršioci zločina

1. Baban Ivica, pripadnik hrvatske vojne policije.
2. Banić Davor zvani "Bane", bivši bokser iz Slavonije, rodom iz Pakraca. Bio je član interventnog voda.
3. Bek, stražar u zatvoru.
4. Bjelokapić Robert, zvani "Crni", iz Hercegovine.
5. Boban, o čijim zločinima govori iskaz svedoka:
6. Bokanović Tadija, zvani "Mrki", iz Hercegovine, pripadnik vojne policije
7. Botić Anđelko, stražar u logoru, zvani "Mali Anđelko", rođen 29.10.1967. u Labinu od oca Blaža i majke Stane.
8. Boško, zvani "Polja",
9. Bošnjak Boro, pripadnik interventnog voda iz Borova naselja. Visok 180cm, star 35 godina.
10. Pribudić Joško, stražar, star 25 godina.
11. Budalić, stražar iz okoline Mostara, visok, smeđe kose, jak.
12. Bungur Emilio, stražar u logoru Lora, rođen 10.2.1960. u Šibeniku, od oca Milana i majke Dragice.
13. Vanja, prezime još nije poznato,
14. Vidinić, čije ime nije poznato,
15. Vidović Saša,
16. Viktor, čije prezime nije poznato, iz Dugopolja.
17. Vrkić Tonči, iz Splita, rođen 6. maja 1960. od oca Andije i majke Radojke. Bio je zamenik upravnika logora Lora Tome Dujića.
18. Gavrilović Neno, stražar u Lori.
19. Galić Mirko, komandir 72. bataljona hrvatske vojske u Dalmaciji.
20. Gidić Duško, bivši kapetan JNA iz Smedereva, rođen 16. oktobra 1955. godine u Požarevcu, od oca Novice, pristupio HVO.
21. Giljanović Zvonko, zvani "Giljo", iz Metkovića, instruktor u specijalnim jedinicama hrvatske vojske.
22. Grbeša, ime nepoznato rođen 1974. godine ili 1975. godine.
23. Grujo Nikša,
24. Gudić Ante zvani "Umetnik", visok 190cm, plave kose, rođen 9.2.1971. u Donjem Postinju, između Splita i Drniša. Pre rata radio kao policajac u Splitu.
25. "Dabro", nadimak stražara nepoznatog imena i prezimena, starijeg sa brkovima.
26. Dožder Zoran, narednik u vojnoj policiji hrvatske vojske. Rođen u Dugopolju, kraj Splita. Star 30 godina.
27. Dražić Miljenko,
28. osoba sa nadimkom "Dugi", stražar nepoznatog imena i prezimena, star oko 30 godina.
29. Emir, nepoznatog prezimena iz Zvornika, po nacionalnosti musliman, star 27 godina.
30. Jasko, nepoznatog imena i prezimena, stražar u logoru. Rodom iz Zenice, musliman po naciji.
31. Jović Zdenko, vojni policajac.
32. Lekić Stipe, stražar u logoru.
33. Livaja Ivica,
34. Maleš Jerko,
35. Mehić Dževad, zvani "Brzi", bivši zastavnik JNA iz Busovače koji se priključio hrvatskoj vojsci.
36. Musa Tomislav, bivši vojnik JNA (radio kao vojni policajac u Sarajevu), rodom iz Kočerina kod Širokog brijega (BiH). Njegov deda je bio ustaša u NDH.
37. osoba sa nadimkom "Nacista", čije ime i prezime nije poznato.
38. Nikša Grujica, pripadnik hrvatske vojne policije.
39. Obradović Željko, zvani "Laca", rodom iz Bajrovca kod Čapljine (BiH), član HOS.
40. Ošanić Luka, pripadnik hrvatske vojne policije iz Metkovića,
41. osoba sa nadimkom "Paraga", čije ime i prezime nije poznato,
42. Pašalić Tvrtko, zamenik Galić Zdravka, komandanta 72. bataljona hrvatske vojne policije za Dalmaciju.
43. osoba sa nadimkom "Pepi", čije ime i prezime nije poznato,
44. Perišić, zvani "RAMBO" i Perišić Davor iz Sinja,
45. osoba sa nadimkom "Pobro", čije ime i prezime nije poznato,
46. Rakić Edin, vojnik bivše JNA koji je prešao na hrvatsku stranu.
47. Resić Almaz, iz Rudog, vojnik bivše JNA koji je prešao na hrvatsku stranu
48. Rogošić Tonči,
49. osoba sa nadimkom "SAKE", čije ime i prezime nije poznato, star 27 godina. Musliman iz Brčko
50. Sević, čije ime i prezime nije poznato,
51. Slavko, čije prezime nije poznato,
52. Sulejmanović Zoran, zvani "Sule", star oko 25 godina. Visok 185cm, smeđe kose.
53. Tanja Dujić r. Bjelobrajdić, ona je bila devojka, kasnije supruga Tome Dujića, upravnika logora "Lora“. Radila je u kriminalističkoj službi hrvatske policije. Trenirala džudo. Stara oko 25 godina, visoka 165cm.
54. Tolušić Mladen,
55. Filipović, nepoznatog imena, rodom iz Vira kod Posušja (BiH). Visok 180cm, star oko 25 godina.
56. Franić Mario, zapovednik vojne policije za Omiš. Pre rata trenirao ful-kontakt.
57. Hodžić Rešid, vojnik bivše JNA, vojni rok služio u Gabeli, rodom iz Srebrenice, prešao na hrvatsku stranu.
58. Čović, nepoznatog imena, vojni policajac HV.
59. Josip Bikić zvani "Čop", pripadnik vojne policije, stražar u "Lori“. Pre rata trenirao je boks. Visok, crne kose.
60. Čulina Zoran,
61. Šimić, kome nije poznato ime. Radio u kancelariji hrvatske vojne policije. Snabdevao je oružjem hrvatsku vojsku iz Nemačke pred rat, gde mu je otac dugo godina radio.
62. Šoloć, čije ime nije poznato.
63. NN lice, stražar u logoru, rodom iz Rame, star oko 30 godina, krupan,
64. Miljenko Bajić, rođen 1966. Bio je pripadnik interventnog voda vojne policije HV.

Zatvaranje logora

Ovaj koncentracioni logor Lora u Splitu je zatvoren 19. avgusta 1997. godine, na veliki pravoslavni praznik Preobraženje Gospodnje, usled pritisaka međunarodnih organizacija na Hrvatsku, 2 godine nakon potpisivanja Dejtonskog sporazuma.

Suđenja i presude

Krajem septembra 2001. godine otvara se istraga protiv 8 pripadnika hrvatske vojne policije, koji su osumnjičeni za mučenja i ubistva srpskih zarobljenika u logoru Lora 1992—1997. Određen im je i pritvor, dok je raspisana poternica za Tomom Dujićem, koji se nalazio u bekstvu. Odmah nakon toga, dolazi do pretnji svedocima.

2002. godina

10. juna 2002. godine u Splitu počinje suđenje za 8 osumnjičenih pripadnika vojne policije Hrvatske. Sudnica je bila prepuna i pod velikim merama bezbednosti. Ovo je bilo prvo suđenje za "slučaj Lora", pa je nazvan "Lora 1", gde se sudilo za smrt civila Gojka Bulovića i Nenada Kneževića, kao i mučenje većeg broja zatočenih Srba.

19. juna 2002. veliki broj svedoka iz Srbije i Crne Gore ne dolazi na suđenje jer se boji za svoju ličnu sigurnost.

20. juna 2002. Tužilac Mihael Skuikmaro traži izuzeće sudije Županijskog suda u Splitu, Slavka Lozine.

2. jula 2002. Mario Barišić, bivši vojni policajac svedoči i teško tereti 8 osumnjičenih.

22. jula 2002. Županijski sud u Splitu donosi odluku da sedam bivših vojnih policajaca se brani sa slobode.

Avgust 2002. Organizuje se potera za optuženicima koji se nisu odazvali pozivu Županijskog suda u Splitu.

22. oktobra 2002. Obavljen uviđaj u bivšem logoru Lora.

7. novembra 2002. Na suđenje dolazi svedok Mirolav Katalina. U hodniku ga maltretiraju prijatelji i rodbina optuženika.

22. novembra 2002. Sudija Županijskog suda u Splitu, Slavko Lozika donosi oslobađajuću presudu za svih 8 optuženih u "slučaju Lora 1", uz obrazloženje da nema dovoljno dokaza, čime je napravljen prvorazredni skandal.

2004. godina

Oktobar 2004. Vrhovni sud Hrvatske poništava odluku Sudskog veća u Splitu i vraća postupak "Lora 1" na početak.

2005. godina

12. septembra 2005. Sudija Spomenka Tonković započinje novo suđenje u slučaju Lora. Na ponovljenom suđenju se umesto osam našlo 4 optuženih: Vrkić Tonči, Davor Banić, Ante Gudić i Anđelko Botić. Ostali su bili u bekstvu: Tomo Dujić, Miljenko Bajić, Josip Bikić i Emilio Bungur. Na ponovljenom suđenju se našla i većina svedoka iz Srbije, BiH i Crne Gore, koji nisu došli na prvo suđenje 2002. godine. To ponovljeno suđenje je bilo u veoma teškim uslovima za rad. U sudnici je bilo često nestanaka struje, nedostatak grejanja, podrugljivi i vulgarni komentari iz publike.

2006. godina

2. marta 2006. Županijsko veće suda u Splitu, donosi presudu, za "Loru 1" po kome su bivši vojni policajci osuđeni na 53 godine zatvora, od čega je Tomo Dujić dobio 8 godina zatvora, isto koliko i njegov zamenik Tonči Vrkić. Davor Banić zvani Bane dobio je 7 godina zatvora, zatim Miljenko Bajić, Josip Bikić, Emilio Bungur, Ante Gudić i Anđelko Botić dobili po šest godina zatvora. Za ovo krivično delo prema Krivičnom zakonu Hrvatske predviđena je kazna od 5 do 20 godina zatvora. Ove presude Županijskog Suda u Splitu su izazvale ogorčenje u sudnici, uz pogrdne reči i psovke.

2007. godina

6. februara 2007. Vrhovni sud Hrvatske potvrđuje prvostepenu presudu Županijskog suda u Splitu, za "Slučaj Lora“.

2008. godina

18. novembra 2008. Osuđenik Josip Bikić zvani Čop iz "slučaja Lora", se predao policiji u Splitu.

23. decembra 2008. Županijski Sud u Splitu je podiglo optužnicu protiv pet osumnjičenih pripadnika vojne policije HV, za mučenje velikog broja zarobljenika.

2009. godina

13. januara 2009. U Splitu Županijsko tužilaštvo podiže nove optužnice za 5 bivših pripadnika 72. bataljona, vojne policije Hrvatske. Tako je počelo suđenje za slučaj "Lora 2" gde se sudilo optuženima za zlostavljanje više od 40 zatočenika u Lori i ubistvo trojice ratnih zarobljenika: Bojana Vesovića, Dušana Jelića i Vlade Savića.

2010. godina

Septembra 2010. godine uhapšen je Miljenko Bajić u svojoj porodičnoj kući.

2011. godina

Oktobra 2011. Miljenku Bajiću je obnovljeno suđenje u "Slučaju Lora“. Odlukom Županijskog suda u Splitu kazna mu je smanjena sa 6 na 4,5 godina zatvora.

2012. godina

14. marta 2012. Vrhovni Sud Hrvatske naređuje da počne suđenje optuženima za "Lora 2", pošto su odbijene žalbe Tome Dujića i Emilia Bungura, koji su u bekstvu.

2016. godina

19. februara 2016. Hrvatska policija je uhapsila Tomislava Duića i sprovela ga na izdržavanje zatvorske kazne.

Dokumentarni filmovi

2007. godine Bridž produkcija i RTRS su uradili jedan dokumentarni film pod nazivom "Mučenici", gde je jedan deo filma posvećen dešavanjima u logoru Lora, odnosno to je svedočenje preživelih logoraša.

Novčane naknade

Pojedini logoraši koji su uspeli preživeti mučenja u Lori 1992-1997, su dobijali novčane naknade od Hrvatske, tek 2013. godine. Među njima Miroslav Katalina, Rade Krivić.

Spoljašnje veze

• Dokumentarni film Mučenici, Pristupljeno 20. 9. 2013.
• Dokumentarni Film ZLO PROLjEĆE '92., Pristupljeno 28. 1. 2024.