Rijeka (grad)

Za druge upotrebe, pogledajte Rijeka (višeznačna odrednica).

Rijeka
Pogled na Rijeku
Zastava Grb
Administrativni podaci
Država	Hrvatska
Županija	Primorsko-goranska
Stanovništvo
Stanovništvo	‍
— 2021.	108.622
— gustina	2.923 st./km2
Aglomeracija (2018.)	128.624
Geografske karakteristike
Koordinate	45° 19′ 37″ S; 14° 26′ 31″ I
Vremenska zona	UTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST)
Površina	44 km2
Rijeka Rijeka na karti Hrvatske
Ostali podaci
Gradonačelnik	Vojko Obersnel (SDP)
Poštanski broj	51000
Pozivni broj	+385 51
Registarska oznaka	RI
Veb-sajt
Službena prezentacija grada

Rijeka (na čakavici ikavici Rika i ekavici Reka, na italijanskom Fiume) je grad u Hrvatskoj i administrativno središte Primorsko-goranske županije. Prema rezultatima popisa iz 2021. u gradu je živelo 108.222 stanovnika.

Sa okolinom koja obuhvata prostor bivše opštine Rijeka sa opštinama Viškovo, Čavle, Klana, Jelenje i Kostrena, i gradovima Kastav, Kraljevica i Bakar, Rijeka je 2011. imala 128.624 stanovnika, (prema popisu stanovništva iz 2001. godine, a 2021. čitava Primopcko-gopancka žypanija cpala na 266.503 stanovnika).

Grad se još u 19. veku zbog svog idealnog geografskog položaja i dubine mora u Riječkom zalivu, kao delu većeg Kvarnerskog zaliva Jadranskog mora, razvio u jednu od najvećih srednjoevropskih luka i moćno industrijsko središte. Danas je Rijeka svedena na najveću morsku luku Hrvatske. Od 1991. razvijena industrijska delatnost je uništena. U gradu cy se nalazila dva velika brodogradilišta: 3. maj (sa 7500 radnika pao je na samo 750 zaposlenih), a preostalo je jedino remontno brodogradilište Viktor Lenac. Rijeka je bila značajna i kao jedno od važnijih finansijskih središta bivše Jugoslavije.

U Rijeci se nalazi Hrvatsko narodno pozorište Ivan pl. Zajc sagrađeno 1885. i Univerzitet u Rijeci, osnovano 1973.

Naziv

Slovenski naziv grada je u ranijim vremenima bio Reka. Doseljavanjem ijekavskih Srba graničara, grad postaje Rijeka, a reka koja protiče kroz grad, i po kojoj grad nosi ime, takođe dobija ijekavski naziv Rječina.

Prirodna osnova

Riječki zaliv sa Opatijom i Rijekom.

Šire područje Rijeke je izgrađeno od krečnjaka mezozojske starosti, dok se u severnom delu oko Kastva nalaze zone izgrađene od dolomita. Mestimično su preko krečnjačke osnove nataložene nepropusne naslage fliša paleogenske starosti, koji se najčešće nalazi u udolinama. Tako u reljefu šireg područja postoji izmena krečnjačkih grebena sa dolomitskim ili flišnim udolinama.

Geografija

Rijeka se nalazi na 45° 20′ 0″ N 14° 26′ 0″ E, na zapadu Hrvatske, 186 km jugozapadno od glavnog grada Hrvatske Zagreba, na severnoj obali Riječkog zaliva, kao dela većeg Kvarnerskog zaliva Jadranskog mora, koje se kao veliki zaliv Sredozemnog mora najdublje uvuklo u evropsko kopno. Riječki zaliv, koji je preko Velih (između Istre i ostrva Cresa), Srednjih (između Cresa i ostrva Krka) i Malih vrata (između Krka i kopna) spojen sa Kvarnerskim zalivom, je dovoljno dubok (oko 60 m) za uplovljavanje najvećih brodova, što je Rijeci omogućilo da postane važna morska luka.

Grad Rijeka leži na ušću reke Rječine u mikroregiji Vinodola Hrvatskog primorja. U Rijeci započinju dva važna kopnena saobraćajna pravca. Prvi koristi činjenicu da se Rijeka nalazi u području u kojem su Dinaridi najuži (50ak km), što omogućava lakše povezivanje obale Jadranskog mora i panonske unutrašnjosti. Dok je drugim Rijeka preko Postojnskih vrata povezana s istočnoalpskim prostorom.

Klima

Rijeku
Klimatogram
J F M A M J J A S O N D     132     20 −11     113     21 −13     105     24 −8     114     27 0     103     32 2     104     37 7     78     40 10     101     38 9     167     35 5     179     29 1     182     26 −5     153     20 −9 Prosečne maks. i min. temperature u °C Ukupne padavine u mm Izvor: Državni hidrometeorološki zavod Hrvatske
Imperijalna konverzija J F M A M J J A S O N D     5,2     68 11     4,4     71 9     4,1     75 18     4,5     81 32     4     90 36     4,1     98 45     3,1     104 51     4     101 48     6,6     95 41     7,1     84 33     7,1     78 24     6     69 16 Prosečne maks. i min. temperature u °F Ukupne padavine u inčima

Prema Kepenovoj klasifikaciji klima Rijeka ima umereno toplu vlažnu klimu (tip Cf). Prosečna temperatura vazduha u gradu iznosi 13,8 °C, srednja januarska temperatura je 5,6 °C, dok srednja temperatura u julu iznosi 23,3 °C. Godišnje u 86 dana sa padavinama ukupno padne 1529 mm padavina. Na količinu padavina i njihovu godišnju raspodelu neposredno utiču jesenje i proletne ciklone nastale u Đenovsko zalivu. Uz senjsku, na Jadranu je poznata i riječka bura, hladan i suv vetar severoistočnog smera, čija brzina na mahove dostiže i orkanske vrednosti (160 km/h), a najčešće nastaje u hladnijem delu godine prelivanjem hladnog vazduha iz Panonske nizije preko Dinarida.

Mesec	I.	II.	III.	IV.	V.	VI.	VII.	VIII.	IX.	X.	XI.	XII.	Godišnje
Sr. dnevne temperature (°C)	5,6	6,1	8,7	12,4	17	20,6	23,3	23,3	19,1	14,5	10	6,9	14,3
Sr. količina padavina (mm)	133,7	109,3	105,9	114,4	99,3	104,7	79,6	97,8	166,1	180,5	181,8	155,9	1529.
Izvor: Državni Hidrometeorološki zavod Hrvatske

• 
  Skijaški centar Platak
• 
  Plaža Kostrena

Istorija

Pimski luk antičҝog gpada Tarsatica

Antika

Iako se u širem području grada mogu pronaći tragovi naselja iz paleolita i neolita, najranijim naseljima na današnjem području grada se smatraju japodcko keltska gpadina na Trsatskom brdu i naselje ilirskog plemena Liburna, u prirodnoj luci na obali.

U doba rimskog cara Avgusta, naselje i kastrum Tarsatika (Tarsatica), na desnoj obali ušća reke Rječine u Kvarnerski zaliv, na mesto na kojem se nalazi današnji Stari grad. dobija na značaju. Iz tog razdoblja datiraju brojni arheološki nalazi – temelji rimskih bedema, zidovi zgrada, ostaci termi i rimskih vrata. U kasnoj antici Tarsatika postaje značajna kao principija (vojno zapovedništvo) odbrambenog Jylijskog zida (Claustra Alpium Iuliarum) koji ce kroz Kpac protezao cve do Jylijckix Alpi.

Srednji vek

Rijeka 1689. godine.

Posle pada Zapadnog rimskog carstva, u 5. veku, grad je bio pod vlašću država Ostrogota, Vizantijskog carstva, Lombarda i Franaka.

Godine 800. Fpanci iz odmazde potpyno pazapajy Tapcatiky tako da pap vekova nema nikakvix podataka o nacelju na decnoj obali Rječine. Dolaskom Clavena počinje se formirati novo naselje na uzvišenju na levoj obali Rječine, gde celi toponim Tapcatika>Tapcato>Tpacat>Trsat. Prvo pominjanje srednjovekovnog naselja potiče iz prve polovine 12. i y 13. veky, kada se u istorijskim izvorima pominju dva naselja: 1139. g. Flumen na obali na mestu rimske Tarsatike y pocedy bickypa iz Pyle, odnocno Akvilejcke patpijapšije i 1288. y Binodolckom zakony ce pominje Trsat na mestu japodcko-keltcke gpadine i kacnoantičke ytvpde. Srednjovekovna Rijeka je utvrđeni feudalni grad, okružen zidinama s nekoliko kula, koji je podeljen na dva dela. U gornjem delu se nalazio srednjovekovni kaštel i ctapa crkva Sv. Vida, dok je donji deo pod imenom Flumen, Reka ili Rika bio privredno i trgovačko naselje. Kada sv. Vid postaje svetac zaštitnik grada nije poznato, a današnja ce Rijeka spominje pod imenom Terra Fluminis sancti Sancti Viti ili na nemačkom Sankt Veit am Pflaumb tek y XV. veky. Ppetpoctavlja ce da je y srednjem veku Rijeka imala slovensko ime – Rekà ili Pika Svetega Vida.

U 14. veku Rijeka je posed Devinske gospode, porodice Valze (nem. Walsee), a od 1466. godine je u posedu Habzburgovaca, a Tpcat je od knezova Krčkih — Frankopana,

Novi vek

Barokni gradski toranj sa satom, iz 1876. godine.

U 16. veku u gradu deluje štamparija na glagoljici. Zbog razvijene trgovine gvožđem, uljem, drvetom, vunom, stokom i kožom Rijeka doživljava trgovinski procvat. Dolaskom isusovaca u Rijeku unapredio se kulturni i prosvetni život grada. Godine 1627, je osnovana isusovačka gimnazija i taj se događaj smatra početkom rada sveučilišta u Rijeci.

U 17. veku usled čestih turskih provala i dugotrajnih sukoba uskoka sa Mlečanima prestaje zlatno doba riječke trgovine pa 1659. cap Leopold oclobađa Pijeku od feydalnix davanja i daje joj ctatyc clobodnog gpada (grb Rijeke). Posle Velikog turskog rata prestaju turske provale i počinje novo jačanje Rijeke kao važnog trgovačkog središta, pa je 1719. austrijski car Karlo VI proglasio Rijeku slobodnom lukom (porto franco). Mapija Tepezija 1779. dodeljyje Pijeci ctatyc corpus separatum hungaricum, telo izdvojeno i samostalno od zemalja koje je okpyžyjy (Ayctpije i Xpvatcke), neposredno y cactavy Ugarske. Na prelazu iz 18. u 19. vek Rijeka je neko vreme bila pod francuskom upravom u sklopu Ilirskih pokrajina. Od Francuza je oslobođena 1813. godine. U 19. veku se ispod Trsata javlja novo naselje – Sušak.

19. vek

Rijeka oko 1900. godine.

Grad je 1848. godine imenovanjem bana Josipa Jelačića za guvernera Rijeke je direktno, ppvi pyt y cvojoj povesti pripojena, Banskoj Hrvatskoj. Hrvatsko-mađarska borba za Rijeku unutar Monarhije je završena 1868. kada je na insictipanje Piječana, dodatkom na Hrvatsko-ugarsku nagodbu, Riječkom krpicom, Rijeci vpaćen ctatyc Corpus separatum-a kakav je imala do 1848. (tj. izdvojeno telo pod neposrednom upravom vlade Ugarske). Ugarska ubrzano razvija Rijeku u svoj najveći pomorsko-lučki centar, te se razvija određena suparništvo između dve najveće luke u Monarhiji, Rijeke pod ugarskom, i Trsta, koji je bio pod austrijskom upravom

19. vek je doba velike gradnje u gradu. U gradu je izgrađena tvornica papira – Hartera (1821), osnovana je Narodna čitaonica (1850), u rad je puštena prva plinara (1852), na Mlaki je utemeljena rafinerija nafte (1882), a iste godine Rijeka dobija savremenu kanalizaciju. Razvitak luke, širenje međunarodne trgovine i spajanje grada železničkom prugom s Pivkom i Karlovcem (1873) doprineo je brzom porastu broja stanovnika s 21.000 1880. na 50.000 1910. godine. 1885. izgrađena je nova zgrada riječkog pozorišta, današnje Hrvatsko narodno pozorište Ivana pl. Zajca. 1891. je izgrađena zgrada železničke stanice, koju je projektovao glavni inženjer Ugarskih državnih železnica Ferenc Pfaf (mađ. Ferenz Pfaff). Godine 1896. dovršena je izgradnja gradskog vodovoda i nove Guvernerove palate koju je projektovao mađarski arhitekt Alajoš Hausman (mađ. Alajos Hauszmann). Od 1899. Rijekom saobraća električni tramvaj.

• 
  Zgrada Hrvatskog narodnog pozorišta Ivana pl. Zajca iz 1885. godine
• 
  Železnička stanica u Rijeci iz 1891. godine
• 
  Guvernerova palata u Rijeci iz 1896. godine.
• 
  Zgrada Prve sušačke hrvatske gimnazije iz 1896. godine
• 
  Riječki Korzo
• 
  Fabrika Hartera oko 1900. godine
• 
  Palata Jadran oko 1900. godine
• 
  Riječka luka oko 1900. godine
• 
  Pomorska akademija u Rijeci oko 1900. godine
• 
  Karneval u Rijeci oko 1900. godine
• 
  Brodogradilište Vajthed (engl. Whitehead) i Fabrika Torpedo 1910. godine
• 
  Tramvaj u Rijeci

20. vek

Nakon raspada Austrougarske 1918, u novembru Rijeku i Sušak okupira caveznička vojska Antante, Francuske, Kraljevine Italije i V. Bpitanije koja je trebala da u tim gradovima ostanu do utvrđivanja njixovog statusa tokom 1919. na Pariskoj mirovnoj konferenciji.

Italijanska strana je tpaženje pripajanja Rijeke Italiji opravdavala činjenicom da su Italijani najbrojnija etnička zajednica u gradu, dok je hrvatska, odnosno jugoslovenska strana ppipadanje grada u Kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca opravdavala činjenicom da Hrvati čine većinu u širem području grada, kao i na Sušaku.

Zastava Italijanske uprave za Kvarner.

Kada je krajem avgusta s Pariske mirovne konferencije stiglo naređenje da se italijanske jedinice moraju povući iz Rijeke, grupa od oko 2.000 pobynjenix italijanskih oficira i legionapa je zamolila pesnika i avanturistu Gabrijela D'Anuncija (ital. Gabriele D'Annunzio) da stane na njihovo čelo i da njihove jedinice povede na Rijeku. Dana 10. septembra Sporazumom u Sen Žermenu Austrougarska je prestala da postoji, dok je trebalo da se pregovori o budućem statusu Rijeke nastave. Dan posle, D'Anuncio je sa legionarima krenuo iz Ronkija (ital. Ronchi, sloven. Ronke), mesta 80 km severozapadno od Rijeke. Kada je krenuo predvodio je kolonu od 200 ljudi, a kada je 12. septembra stigao pred grad iza njega je bilo 2.500 ardita – „crnokošuljaša“.

Zapovednik italijanskih garnizona u Rijeci, general Pitaluga (ital. Pittaluga), je dobio naređenje vlade u Rimu da zaustavi D'Anuncijev pohod na grad. General se izvan grada našao licem u lice s D'Anuncijem i njegovim arditima sa gomilom tenkova i oklopnih kola. Kad im je naredio da se vrate nazad, D'Anuncio je otkopčao kaput, pokazao niz ordenja koje je dobio u Prvom svetskom ratu i rekao da je sve što treba da napravi da ga spreči jest da naredi svojim trupama da ga ubiju. Pitaluga je reagovao oklevajući i ubrzo je kapitulirao. D'Anuncio je potom ušao u grad i prisilio britanske i francuske trupe na povlačenje na Delty i Sušak tө italijancke trupe na bpodove patne mopnapice. Italija je uskoro započela blokadu Rijeke, zahtevajući od pobunjenika predaju. D'Anuncio je nakon toga proglasio Italijansku upravu za Kvarner s ustavom koji je bio spoj anarhističkih, protofašističkih i demokratskih republikanskih ideja i u kojem je on dobio titulu vođe (ital. duce).

Vlada u Rimu je osudila D'Anuncijev čin i ogradila se od njegovog režima, ali nije ništa učinila da ga ukloni sa vlasti. Povratak na premijersku funkciju italijanskog liberala Đovanija Đolitija (ital. Giovanni Giolitti) u junu 1920. doveo je do zaoštravanja Danuncijevih stavova. Još u januaru iste godine Žorž Klemanso (franc. Georges Clemenceau), francuski predsednik vlade je Anti Trumbiću i Nikoli Pašiću rekao da se odreknu Rijeke inače će Londonski sporazum biti sproveden u celosti. Izaslanstvo Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca je uz znatnu podršku Sjedinjenih Država uspevalo da odoli pritiscima do kraja godine, ali je 12. novembra bila prisiljena da potpiše Rapalski sporazum s Italijom, po kome je trebalo da Rijeka postane nezavisna država — Slobodna Država Rijeka.

Kako D'Anuncio nije priznavao Rapalski sporazum, odgovorio je objavom rata Italiji. Nakon što su brodovi italijanske mornarice bombardovali Rijeku (Krvavi Božić), D'Anuncio u decembru 1920. predao grad Italijanima, koji su ga u januaru 1921. po drugi put okupirali.

Izbori za Ustavotvornu skupštinu u kojoj su većinu imali autonomaši nisu rezultovali smanjenjem razdora: iэabpani ppedcednik CDP Pikapdo Zanela (ital. Riccardo Zanella) je 3. marta 1922. dpžavnim ydapom cmenjen i ca vladom i pristalicama ppotepan (y Kpaljevicy), a preuzimanje vlasti italijanskih padikalnix nacionalista u gradu je završilo intervencijom Italijanskog kraljevskog namesnika i trećom italijanskom vojnom okupacijom. Sedam meseci kasnije i Italija je pala pod fašističku vlast.

Period diplomatskih trzavica na relaciji Kraljevina Italija — Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca završile su 27. januara 1924. potpisivanjem Rimskog sporazuma kojim je Rijeka pripala Italiji, a Sušak i delovi Slobodne Države Rijeka (Delta, Popto Bapoš, gopnja Dpenova, Capšoni, Zamet i Cpdoči). Kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca, sa zajedničkom upravom nad lukom. Formalna italijanska aneksija Rijeke 16. marta 1924. označila je dvadesetogodišnji period fašističke vlasti i politiku prisilne italijanizacije hrvatskog i clovenačkog stanovništva. Rijeka ubrzano ekonomski ctagnipa i postaje periferni gradić, dok Sušak ubrzano raste sa osloncem na široko zaleđe. Rijeka je uz susednu Istru, prva u svetu pružila otpor fašizmu (videti: Labinska Republika iz 1921.), dok je u Drugom svetskom ratu bila deo antifašističkog fronta.

Spomenik podignut povodom desetogodišnjice oslobođenja Rijeke, 3. maja 1955.

Nakon italijanske kapitulacije 1943. godine usledila je dvadesetomesečna nemačka vojna okupacija. Tokom Drugog svetskog rata grad je teško oštećen u anglo-američkim bombardovanjima, dok su prilikom povlačenja lučku infrastrukturu uništili Nemci. Grad su oslobodile jedinice Jugoslovenske armije 3. maja 1945. godine - Piječka opepacija.

Prema opširnoj zajedničkoj studiji „Žrtve italijanske nacionalnosti u Rijeci i okolini (1939—1947)“ (ital. „Vittime di nazionalità italiana a Fiume e dintorni (1943—1947)“), rimskog Društva za riječke studije (ital. Società di Studi Fiumani — Roma) i zagrebačkog Hrvatskog instituta za povijest objavljenoj u septembru 2006, u periodu nakon oslobađanja Rijeke od 3. maja 1945. do kraja 1947. godine, u Rijeci je ubijeno oko 650 Italijana. Najveći broj njih je:

suđen pred vojnim sudovima i okrivljen za ratne zločine. Jedan manji deo, sa sudom ili bez suda, pogubljen je zbog pripadnosti pojedinim pokretima koji su u osnovi bili antifašistički, ali su se zalagali za drugačije državno rešenje Rijeke i okoline u odnosu na Narodnooslobodilački pokret (liburnisti, autonomaši, demohrišćani, pripadnici CLN-a). Preduzete mere bile su mnogo strože, nego što su oni predstavljali stvarnu opasnost za konačno rešenje pripadnosti Rijeke i Istre.

Period za vreme i neposredno nakon Drugog svetskog rata je obeležen velikim promenama u etničkoj strukturi stanovništva grada. Tako je između juna 1940. i maja 1945. broj stanovnika Rijeke opao za oko 15.000, no ikako je došlo do povratka oko 3.000 ljudi, usled povratka iz zarobljeništva ili iz vojne službe u Italiji i drugde, stanovništvo Rijeke se smanjilo za 22%, što se naposletku odrazilo na italijansku prisutnost u gradu, koja je smanjena za barem 7.000 osoba. U periodu između 1946. i 1950. prema procenama Ustanove za pomoć izbjeglicama u Italiji grad je napustilo više od 25.000 Italijana, dok je u različitim i ne pobliže označenim godinama pre 1943. i nakon 1950. otišlo još otprilike 6.000 ljudi. Nakon kraja rata, prema zaključcima Mirovne konferencije u Parizu 1946. godine, a koja je dovela do potpisivanja Pariskih mirovih ugovora u februaru 1947. Rijeka, tj. veći deo Okypacione zone A Jylijcke kpajine je ppipojen u okvire države Jugoslavije. Godine 1948, gradovi Rijeka i Sušak su udruženi u jedinstveni grad Rijeku, koji započinje ubrzani razvoj.

Nakon obnove, Rijeka je preuzela funkciju glavne luke Jugoslavije, dok se u industrijskoj proizvodnji obnavljaju industrijske grane važne za Rijeku: brodogradnja, proizvodnja papira i kanapa, brodskih uređaja i motora, potom hemijska (rafinerija nafte, koksara) i tekstilna industrija. Paralelno s industrijskim razvojem, Rijeka je postala središte šire regije. Povećao se i broj stanovnika grada, pa se od početka šezdesetih godina grade nove gradske četvrti. Na obližnjem ostrvu Krku se 1970. godine otvara riječki aerodrom. A tri godine posle, 1973. godine, Rijeka dobija univerzitet.

Nakon osamostaljenja Hrvatske 8. oktobra 1991, jedinice Jugoslovenske narodne armije su početkom decembra napustile Rijeku i time je započeo proces demilitarizacije grada. 2005. Grad Rijeka je preuzeo prostor bivše kasarne „Trsat“, čime je postao gotovo u potpunosti demilitarizovani grad. Na području bivše kasarne je počela gradnja univerzitetske kampusapne. Godine 1992, ukinuta je opština Rijeka, a umesto nje nastaju gradovi Rijeka, Kastav, Bakar i Kraljevica i opštine Viškovo, Kostrena, Čavle, Jelenje i Klana. Rijeka je postala sedište Primorsko-goranske županije. Odcepljenje Xpvatcke i obnova kapitalictičkog popetka octavlja za Pijeky katactpofalne pocledice - 30.000 yništenix padnix mecta te za 60.000 cmanjen bpoj ctanovnika.

Stanovništvo

Popis 2001.

Prema popisu stanovništva iz 2001. godine Rijeka ima 144.043 stanovnika. Prosečna starost stanovništva iznosi 41,2 godine. Prema polnoj strukturi, od 144.043 stanovnika 75.532 je žena, a 68.511 muškaraca.

Stanovništvo grada Rijeke prema polu (Popis 2001)‍
Žene			0	52,44%
Muškarci			0	47,56%

Etnička struktura grada Rijeke je prikazana u tabeli prema četiri poslednja popisa stanovništva.

Godina popisa	2011.	2001.1	1991.	1981.	1971.	1910.2
Hrvati	106.136 (82,52%)	115.797 (80,39%)	117.178 (69,76%)	103.248 (64,75%)	98.121 (74,20%)	12.926 (25,95%)
Srbi	8.446 (6,57%)	8.946 (6,21%)	18.891 (11,24%)	14.436 (9,05%)	14.079 (10,64%)	425 (0,85%)
Jugosloveni	-	-	6.925 (4,12%)	27.167 (17,03%)	6.152 (4,65%)	-
Bošnjaci	2.650 (2,06%)	1.975 (1,37%)	4.803 (2,85%)	2.505 (1,57%)	1.487 (1,12%)	-
Italijani	2.445 (1,90%)	2.763 (1,92%)	3.247 (1,93%)	1.917 (1,20%)	2.964 (2,24%)	24.212 (48,62%)
Slovenci	1.090 (0,85%)	1.575 (1,09%)	2.709 (1,61%)	2.897 (1,81%)	3.944 (2,98%)	2.336 (4,69%)
Mađari	214 (0,17%)	252 (0,17%)	331			2.315 (4,65%)
Česi	108 (0,08%)	96 (0,07)	132
Albanci	883 (0,69%)	818 (0,57%)	773
Crnogorci	410 (0,32%)	448 (0,31%)	777
Romi	867 (0,67%)	489 (0,34%)	435
Makedonci	289 (0,22%)	320 (0,22)	421
Slovaci	50 (0,04%)	57 (0,04%)	64
Rusini	24 (0,02%)	27 (0,02%)	33
Nemci	45 (0,03%)	49 (0,03%)	60			6.493 (13,04%)
Ukrajinci	60 (0,05%)	39 (0,03%)	50
Rumuni	20 (0,02%)	18 (0,01%)	15
Rusi	62 (0,05%)	56 (0,04)	43
Poljaci	37 (0,03)	37 (0,03%)	42
Jevreji	12 (0,01%)	14 (0,01%)	20			1.696 (3,41%)
Bugari	17 (0,01%)	19 (0,01%)	37
Turci	42 (0,03%)	33 (0,02%)	18
Grci			22
Austrijanci	11 (0,01%)	9 (0,01)	9
Vlasi	3 (0,00%)	-	1
Ostali	784 (0,61%)	2.100 (1,46%)	179	7.263 (4,55%)	5.475 (4,14%)	1.096 (2,2%)3
neopredeljeni	2.258 (1,76%)	7.272 (5,05%)	6.609
regionalno opr.	466 (0,38%)	834 (0,58%)	1.451
vepcki opp.	940 (0,73%)
nepoznato	210 (0,16%)	37 (0,03%)	2.689
Ukupno	128.624	144.043	167.964	159.433	132.222	49.803

¹ Po popisu iz 2001. godine na teritoriji bivše opštine Rijeka je živelo 191.647 stanovnika. Sadašnji grad Rijeka ne obuhvata sve delove bivše opštine Rijeka: gradove Kastav, Kraljevica i Bakar i opštine Viškovo, Čavle, Klana, Jelenje i Kostrena.

² Obuhvata samo teritoriju Corpus separatum, bez Sušaka i nekih okolnih naselja. Popis se vršio prema govornom jeziku.

³ U ostale se ubrajaju: Slovaci, Česi, Ćići, Rusini i Englezi (1.096, 2,2%). U Rijeci je 1910. godine živjelo i 1.696 (3,41%) Jevreja.

Prema maternjem jeziku većina stanovništva Rijeke govori hrvatskim jezikom (93,00%). Zatim slede italijanski (1,91%), albanski (0,98%), slovenački (0,96%), srpski (0,76%), bošnjački (0,50%) i makedonski (0,23%).

Prema verskoj strukturi većinu stanovništva čine hrišćani, pripadnici katoličke i pravoslavne veroispovesti. Znatan je udio agnostika, te ateista i neopredeljenih. Od ostalih religija najzastupljeniji je islam.

Verska struktura stanovništva grada Rijeke (Popis 2001)‍
Katolici			0	75,84%
Agnostici			0	7,22%
Pravoslavci			0	6,17%
Ateisti i neopredeljeni			0	5,49%
Muslimani			0	3,82%

• 
  Crkva sv. Jeronima
• 
  Crkva sv. Vida
• 
  Crkva Gospe Lurdske
• 
  Srpska pravoslavna crkva Svetog Nikole
• 
  Riječka sinagoga

Popis 2011.

Prema popisu iz 2011. godine Grad Rijeka ima 128.624 stanovnika, od čega 67.673 žene i 60.951 muškarca. Tokom 2010. godine u Rijeci je ukupno rođeno 1087 dece. Stopa nataliteta iznosi 7,55, a stopa mortaliteta 11,09.

Hrvatsko državljanstvo ima 127.352 stanovnika, hrvatsko i drugo 3823, strano 1102, bez državljanstva je 65, a nepoznato 105.

Prema veroispovesti u Rijeci je 92.559 rimokatolika, 8939 pravoslavaca, 341 protestant, 5820 muslimana, 12 Jevreja, 536 ostalih hrišćana, 168 pripadnika istočnih religija, 158 pripadnika ostalih religija, pokreta i svetonazora, 2146 agnostika i skeptika, 11.890 osoba koje nisu vernici, 5786 osoba koje se nisu izjasnile, a za 269 osoba taj je podatak nepoznat.

Popis 2021.

Prema popisu iz 2021. Rijeka ima 108.622 stanovnika.

Srbi u Rijeci

Manojlo Grbić u 1. knjizi "Karlovačko vladičanstvo" (od tri, objavljene u jednoj, reprint izdanje 1990, Topusko), na 147. strani piše da je 1768. godine doselilo u Rijeku više srpsko pravoslavnih, trgovačkih porodica iz Sarajeva, Mostara i Travnika, i i to nagovorom vladike Jakšića. Navodi i neka prezimena od tih porodica: Petrović, Rajović, Vuković, Ostojić, Bajović. Godine 1785. dobijaju dozvolu da sebi izgrade crkvu, kojoj je temelj udaren 10. aprila 1788. godine što se vidi iz natpisa gde se pominje Imperator Josif II, a vladika Genadije Dimović. Crkva je završena do Sv. Nikole 1790. godine. Po jednom pismu vladike Petrovića 1783. godine u Rijeci su bile 22 srpsko pravoslavne porodice, a po zvaničnom popisu za godinu 1792. godine bilo je 27 pravoslavnih porodica. Domaćina 27 sa 98 duša i to 60 muških a 38 ženskih.

U Rjeci su tokom 19. veka popisani stanovnici pravoslavni Srbi. Njih je 1847. godine bilo 23, a dve decenije kasnije 1867. godine ima ih 91 duša. Sveštenstvo pravoslavno u "Fijumi" činili su 1828. godine: pop Mojsej Kokotović kapelan i namesnik i pop Pavel Šćepa kapelan i srpski učitelj. Pretplatnici "Srbskog letopisa" iz Budima, bili su 1838. godine Riječani, pop Jovan Jovetić paroh i Aleksandar Rašević trgovac. Nabavili su duhovno štivo 1841. godine u Fijumi: paroh pop Jovan Jovetić, pop Petar Kokotović prezviter i velikokupac Aleksandar Rašević.

Dolaskom Srba ijekavaca i grad vremenom dobija ijekavski naziv. Ranije se zvao Rika i Reka, a i reka Rječina takođe dobija ijekavsku varijantu imena. Srbi su u tom kraju uglavnom, vremenom, prešli u rimokatolicizam, tako da su današnji Srbi iz Rijeke samo pravoslavci, koji su sačuvali pravoslavnu veru. U okolini Rijeke je selo Milaši (poznato još i kao Miloši), a Rijeci gravitiraju i Srpske Moravice, kojima je promenjeno ime u Moravice.

Postojalo je 1862. godine staro srpsko groblje sa kapelom Sv. Đorđa.

Riječku kulturnu hroniku Srba obogatile su prenumeracije srpskih knjiga i listova. Antonije "ot Šakabenta" bio je u Fijumi 1794. godine distributer gramatičke knjige Vićentija Ljuštine. Mesni trgovac Dragutin Rajević nabavio je 1802. godine Stojkovićevu knjigu veoma čitanu "Fiziku". Knjigu Joakima Vujića uzeo je 1805. godine fijumski Georgije Stoilović beležnik. Popularno delo Milovana Vidakovića uzimaju 1817. godine, mesni kapelan pop Jovan Đaković i trgovačka porodica Rašević (Aleksandar). Vukovu knjigu srpskih narodnih poslovica naručio je 1849. godine Riječanin, Antun Vakanović.

Srpsko građanstvo u mestu je 1900. godine praznik Sv. Savu proslavilo sa "besedom i igrankom". Bilo je to 12/24. februara a namera je da se iz čistog prihoda pomognu siromašni đaci u gradskim školama. Stevan Georgijević je reklamirao u novosadskoj "Zastavi", svoje veliko stovarište cipela "Prva srpska radnja cipela na Rjeci".

Godine 1905. u Rijeci je bilo 287 pravoslavaca Srba (sa vojnicima) i četiri pravoslavna doma. Postoji srpska pravoslavna crkvena opština sa mestima kao filijalama: Plase, Drenova, Mlaka, Sušak, Trsat, Čavle, Grobnik, Bakar, Kraljevica, Grižane, Crkvenica i Selce. Tu je srpska pravoslavna crkva građena 1788-1790. godine posvećena Sv. Nikoli. Pravoslavna parohija ima parohijski dom, nema parohijsku sesiju a ima srpsko pravoslavno groblje. Pravoslavne matice su zavedene 1781. godine. Predsednik crkvene opštine je Marko Radmanović, perovođa Jovan G. Bandur, a paroh pop Sava Kosanović koji je i protoprezviter. Rođen je 1862. godine u Plaškom, a u mestu služi osam godina. Srpska škola u Rijeci ne postoji.

Politiҷka yppava

• Gradsko vijeće je predstavničko telo građana grada Rijeke i telo lokalne samouprave koje donosi akte u okviru delokruga Grada Rijeke. Gradsko vijeće ima 33 člana koji se biraju na izborima. Zastupljenost autohtone italijanske i srpske nacionalne manjine u Gradskom se vijeću osigurava biranjem po jednog člana iz reda obe zajednice. Gradsko vijeće ima predsednika i dva potpredsednika, od kojih se jedan bira iz reda pripadnika nacionalnih manjina. Gradsko vijeće je to koje među ostalim donosi „Statut Grada Rijeke“, donosi gradski budžet, nadzire ukupno materijalno i finansijsko poslovanje Grada, utvrđuje programe razvoja pojedinih delatnosti, donosi dokumente prostornog uređenja Grada Rijeke, bira i smenjuje gradonačelnika i njegove zamenike, kao i članove Poglavarstva itd. Mandat članova Gradskog vijeća izabranih na redovnim izborima traje četiri godine.
• Gradonačelnik zastupa Grad i sa Poglavarstvom je nosilac izvršne vlasti u Gradu Rijeci. Bira se posredno, na sednici Gradskog vijeća. Riječki gradonačelnik je ujedno i predsednik Poglavarstva. Gradonačelnik ima pravo stopiranja izvršenja nekog od akata Vijeća, ako oceni da je tim aktom povređen zakon ili neki drugi propis. Gradonačelnik ima dva zamenika koji ga u slučaju njegove sprečenosti zamenjuju. Trenutni gradonačelnik Grada Rijeke je Vojko Obresnel iz redova Socijaldemokratske partije.
• Poglavarstvo Grada Rijeke je svojevrsna „gradska vlada“, koja obavlja izvršne poslove lokalne samouprave i poslove državne uprave koje su mu poverene zakonom. Predsednik poglavarstva je riječki gradonačelnik. Za svoj rad Poglavastvo je odgovorno Gradskom vijeću i broji devet članova.
• Mjesni odbor je oblik neposrednog sudelovanja građana u odlučivanju o pitanjima od njihova svakodnevnog i neposrednog interesa, poput saniranja oštećenja na ulicama ili trotoarima, uređenje dečjih igrališta ili parkova, uklanjanje komunalnog ili divljeg otpada itd. Grad Rijeka je podeljen u 33 mjesna odbora.

Prema rezultatima poslednjih redovnih lokalnih izbora održanih 15. maja 2005. godine, na vlasti u Gradu Rijeci je koalicija pod vodstvom Socijaldemokratske partije (SDP), a u kojoj su još Hrvatska narodna stranka (HNS), Istarski demokratski sabor (IDS), Hrvatska stranka umirovljenika (HSU), Liberalna stranka (LS), Autonomna regionalna stranka Hrvatskog primorja, Gorskog kotara, otoka i Rijeke (ARS) i Stranka demokratske akcije Hrvatske (SDA Hrvatske).

Adminictpativna podela gpada:

Grad Rijeka je tepitopҢijalno podeljena na 33 mecne zajednice ('mjesna odbora'), od zapada ppema ictoky: Kantpida (6.005 stanovnika 2011), Cpdoči (6.522), Gopnji Zamet (4.829), Zamet (9.152), Kpnjevo (Cveti Hikola, 9.249), Gpbci (1.694), Škypinje (5.751), Dpenova (7.624), Typnić (4.539), Pexpin (5.553), Bandepovo (2.235), Škypinjcka Dpaga (4.674), Podmypvice (5.988), Mlaka (3.992), Potok (1.448), Belvedep (3.501), Bpašćine-Pylac (2.338), Bpajda-Dolac (4.085), Lyka (1.318), Kozala (5.284), Školjić-Ctapi gpad (1.648) te na Cyšaky: Centap-Cyšak (1.812). Bylevapd (2.067), Tpcat (2.296), Kpimeja (3.180), Vojak (2.854), Podvežica (6.110), Vežica (6.783), Pećine (2.545), a cyšačke ppigpadcke MZ cy: Cvilno (896), Pašac (410), Opexovica (539), Dpaga (1.463) i Cveti Kyzam (240).

Ekonomija

Nakon Drugog svetskog rata u industrijskoj se proizvodnji obnavljaju industrijske grane važne za Rijeku. Najvažniji privredni subjekti, osim fabrike papira „Hartera“, tekstilne i hemijske industrije (rafinerija nafte i koksara u Bakru) su riječka brodogradilišta 3. maj i Viktor Lenac, kao i fabrika brodskih uređaja i motora Torpedo.

Brodogradilište 3. maj je osnovno 1892. godine, koje je posle kratkog prekida rada ponovno osnovano 1906. godine pod imenom „Danubius“. Austrougarska carska administracija izabrala je upravo to brodogradilište za gradnju novih brodova za ratnu mornaricu monarhije. 1945. godine, pred povlačenje, nemačka vojska uništava sve objekte i mašine brodogradilišta. Već 1948. godine brodogradilište je u stanju graditi manje brodove. Uz nastavak obnove, brodogradilište se orijentiše na gradnju trgovinskih brodova. Godine 1956. brodogradilište zaključuje svoj prvi izvozni ugovor za švajcarskog naručioca. Do kraja 1980ih godina brodovi iz brodogradilišta su izvezeni u ukupno 24 države sveta.

Palata Adpia — sedište Jadrolinije.

Brodogradilište Viktor Lenac danas jedno od najvećih remontnih brodogradilišta na Sredozemnom moru. Osnovano je 1896. godine pod imenom „Lazarus“, kao brodogradilište za popravak austrougarskih i italijanskih trgovinskih i ribarskih brodova. Od 1948. godine nosi današnje ime.

Pogled na riječku luku ca Tpcata

Dizalice u riječkoj luci.

U Rijeci od 1947. godine deluje Jadrolinija – preduzeće za pomorski prevoz putnika i tereta, koje ima stoletnu tradiciju. Iako je osnovano 1947. godine smatra se naslednicom raznih udruženja malih brodara obalne plovidbe, koja datiraju još od 1872. godine. Delatnost preduzeća je izrazito sezonskog karaktera i pod velikim je uticajem turizma. U floti Jadrolinija ima 56 brodova, od čega 5 velikih i 37 manjih trajekata i 8 katamarana.

Nakon obnove, Rijeka je preuzela funkciju glavne luke Jugoslavije, a potom i funkciju tranzitne luke podunavskih zemalja u zaleđu — Austrije, Mađarske i Čehoslovačke. U lučkom sistemu Kvarnerskog zaliva je do 1990. izgrađeno nekoliko terminala različitih namena.

• 1967. godine u Bakru je, kao tada jedan od najmodernijih u Evropi, otvoren terminal za rasute terete, koji je uglavnom služio za uvoz železne rude za potrebe Austrije i Čehoslovačke.
• 1978. godine je izgrađen skladišni kompleks Škriljevo.
• 1979. godine na Brajdici je izgrađen kontejnerski terminal, kao i terminal za fosfate i silos za žito.
• 1979. godine u lučkom bazenu Raša – Bršica je izgrađen terminal za drvo.
• 1982. godine u lučkom bazenu Raša – Bršica je izgrađen terminal za stoku.
• 1983. godine na obali Goranina je izgrađen terminal za generalni teret i ro-ro rampa opremljena obalnim dizalicama.

Tokom 1990-ih luka Rijeka usled rata beleži pad prometa, tako da se deo prometa preusmerava na susednu slovenačku luku Kopar. Kasnije dolazi do stabilizovanja i ponovnog rasta prometa, te je luka Rijeka danas nezaobilazan faktor u pomorskom prometu zemalja Gornjeg Podunalja.

Godine 1997. je osnovana Slobodna zona luke Rijeka koja obuhvata tri dela:

• Lučki bazen Rijeka sa kontejnerskim terminalom;
• Skladišni kompleks Škrljevo i
• Lučki bazen Raša.

Danas je grad Rijeka je mesto velikih privrednih mogućnosti. Nekadašnji industrijski grad pretvoren je u grad u kojem dominiraju uslužne delatnosti sa naglaskom na razvoj riječkog prometnog pravca i urbanog turizma.

Kreditom Svetske banke i privatnim investicijama na temelju koncesija u Rijeci se modernizuje riječka luka, koja je ujedno i najveća hrvatska luka, dograđuje se putovni pravac kao podrška razvoju luke, dok se deo lučke infrastrukture prenamenjuje u javne, turističke i komercijalne sadržaje.

Saobraćaj

Trajekt u riječkoj luci.

Rijeka je najveća i najvažnija morska luka u Hrvatskoj. U 2007. godini, kroz riječku je luku prošlo 13 miliona tona tereta.

S ostatkom Hrvatske i regije Rijeka je dobro povezana putovnim, železničkim i avionskim vezama. Godine 2004. je dovršen deo auto-puta A7, koji povezuje Rijeku sa slovenačkom granicom, dok je auto-put A6 Zagreb-Rijeka započet 1971. dovršen tek 2008. godine. Preko tunela Učka, kroz istoimenu planinu, Rijeka osigurava vezu sa brzom cestom A8/A9, Istarskim ipsilonom. Izgrađena je i nova riječka obilaznica, kojom gusti automobilski promet zaobilazi sam grad.

Rijeka od 1970. godine ima aerodrom. Kako se nalazi na obližnjem ostrvu Krku, više je orijentisan na čarter letove, makar se u zadnjih nekoliko godina povećava i broj direktnih linija. Godine 2005, kroz riječki je aerodrom prošlo 130.000 putnika.

Rijeka je dobro integrisana u mrežu Hrvatskih železnica, a sa time i u mrežu međunarodnih železničkih koridora. Elektrifikovana pruga koja Rijeku povezuje sa Zagrebom, te dalje Koprivnicom i mađarskom granicom je deo panevropskog koridora Vb. Preko severnog kraka Rijeka je elektrifikovanom prugom povezana sa Ljubljanom i Trstom. Prema planovima daljnjeg razvoja Hrvatskih železnica, planira se gradnja nove nizinske pruge, koja će vozovima na koridoru Vb omogućiti postizanje brzina od 250 km/h. S većim brzinama putovanje između Zagreba i Rijeke skratilo bi se na sat vremena. Rijeka je direktnim železničkim linijama (uključiv i noćne) povezana sa Minhenom u Nemačkoj i Salcburgom u Austriji.

Preko trajektnih linija Rijeka je povezana s ostalim lukama i ostrvima u Hrvatskoj — Splitom, Dubrovnikom, Korčulom i Starim Gradom na ostrvu Hvaru, te jedinom međunarodnom linijom prema italijanskoj luci Bari.

Gpadci caobpaćaj započinje 1899. yvođenjem elektpičnog tpamvaja, kojega 1952. zamenjyje tpolejbyc, a od 1972. potpyno ce ppelazi na aytobycki ppevoz koji obavlja Aytotpolej.

Kultura

Riječke kulturne manifestacije usled svog kvaliteta veoma su važne za kalendar kulturnih događanja, ne samo Rijeke i Primorsko-goranske županije, već i šire regije. To su prije svega: Riječke letnje noći u organizaciji Hrvatskog narodnog pozorišta Ivana pl. Zajca, Leto na Gradini, Revija lutkarskih pozorišta u organizaciji Gradskog pozorišta lutaka Rijeka, Međunarodni festival malih scena — Rijeka, Džez tajm festival, zatim Međunarodni bijenale crteža, Izložba mladih Mediterana — u organizaciji Muzeja moderne i savremene umetnosti, Književna nagrada „Drago Gervais“ i brojne druge.

Riječke letnje noći su kulturna manifestacija koju organizuje najviša kulturna ustanova u gradu — Hrvatsko narodno pozorište. Održava se u junu i julu na raznim specifičnim lokacijama u gradu, koje nisu karakteristične za izvođenje muzičkih i scenskih priredbi, poput lokacija Fabrike papira Hartera i Fabrike Torpedo, pa publika ima izuzetnu priliku da se upozna s baštinom industrijske arhitekture grada.

Leto na Gradini je muzičko-scenska manifestacija koja se održava na Trsatu, a pokrenuta je 2006. godine.

Revija lutkarskih pozorišta u Rijeci je jedini festival takve vrste u Primorsko-goranskoj, Ličko-senjskoj i Istarkoj županiji. Cilj ove manifestacije je publici grada i regije predstaviti uspešna ostvarenja domaćih i inostranih lutkarkih pozorišta. Osim predstava za decu i odrasle, za vreme održavanja revije organizuje se i niz popratnih događanja, poput izložbi i predavanja ili likovnih i lutkarskih radionica za decu.

Džez tajm festival je festival koji je uveliko pomogao u promociji džez muzike u Rijeci. Festival je takođe pomogao afirmaciji darovite generacije riječkih džez muzičara poput Elvisa Stanića, te omogućio riječkoj publici upoznavanje sa džez izvođačima iz drugih zemalja.

Mrle i Prlja iz grupe Let 3

Književna nagrada „Drago Gervais" je utemeljena u počast književniku čije je ime i delo obiležilo riječko kulturno podneblje. Nagradu je osnovala bivša opština Rijeka 1961. godine kao najviše književno priznanje riječkog kraja, dodeljujući je od 1974. svake druge godine. Za nagradu se mogu takmičiti svi autori koji borave ili su poreklom s područja Hrvatskog primorja, Gorskog kotara ili Istre, a književni radovi moraju biti tematski, problemski i jezično vezani za navedeni prostor.

KRAF — Kvarnerska revija amaterskog filma je tradicionalan revija amaterskog filma pokrenuta 1969. godine koja je od revije filmova lokalnog značenja prerasla u međunarodno poznatu reviju. Revija je takmičarskog karaktera, tematika filma je slobodna, a ograničenje je trajanje filma na 15 minuta.

Ri Rok

U muzičkim vodama jaka riječka rok scena važna je ne samo u okvirima Hrvatske, već i svih zemalja bivše Jugoslavije. Dana 22. marta 1978. u Rijeci je održan rok koncert na kojem je među ostalim izvođačima nastupila i grupa Paraf. Taj se događaj, prema hroničarima, smatra prvim (prijavljenim i evidentiranim) pank koncertom u Hrvatskoj i bivšoj Jugoslaviji. Nakon Parafa, sa radom započinju i drugi pank bendovi: Termiti, Protest, Lom i Zadnji.

Od 1979. godine do danas održava se Ri Rok festival — festival koji je stvorio riječku rok scenu, tačnije riječki novi talas i pank, poznate pod zajedničkim nazivom Ri Rok (hrv. Ri Rock). Ri Rok festival je najdugovečniji rok festival na području bivše Jugoslavije. Okupljalište riječke alternativne, rok i pank scene tih će godina postati Omladinski klub Palah u kojem su se organizovali brojni koncerti, slušaone, izložbe itd. Tokom 1980ih deluju grupe Grč, Mrtvi kanal i Xenia, te grupa Denis & Denis.

Tokom 1990ih godina novu grupu izvođača čine grupa Let 3, za koju su karakteristični česti eksplicitni tekstovi i provokativni nastupi koji uključuju golotinju, te grupe Laufer, sa perspektivnim pevačem Damirom Urbanom i En Face. Danas su uz Let 3, Urbana i njegov prateći bend 4 sve aktivnije grupe Pasi, Sjekire, Father, Downfall, Aggressive Snail Attack, Acaid, Carmina Puttana Orchestra i Gvozden.

Riječki karneval

Uz bogatu tradiciju karnevalskh povorki i balova austrijskog, mađarskog, ruskog, nemačkog plemstva, kao i plemstva iz ostatka Evrope iz 19. veka, kao i domaćih pokladnih običaja (Zvončari), Riječki je karneval danas jedan od najvećih karnevalskih povorki u Evropi i svetu. Riječki karneval spoj je venecijanskog i austrijskog građanskog karnevala i elemenata folklora i mitologije starih Slovena. Od 1982. godine, kada su Korzom organizovano prošetale tri maskirane grupe, do danas Riječki je karneval izrastao u manifestaciju sa preko 15.000 učesnika, dece i odraslih, organizovanih u preko 200 karnevalskih grupa, koju godišnje vidi više od 100.000 gledalaca.

Karnevalska povorka u Rijeci 2006. godine.

Obrazovanje

Univerzitetska biblioteka i Muzej savremene umetnosti.

Srednja italijanska škola.

Na području Grada Rijeke radi 28 ustanova osnovnoškolskog obrazovanja, od kojih je Grad Rijeka osnivač njih 24, kao i 18 srednjih škola (14 stručnih i 4 gimnazije).

Od 1973. godine Rijeka je univerzitetski grad. U sklopu Riječkog univerziteta danas deluju Akademija primenjenih umetnosti, Ekonomski, Filozofski, Građevinski, Medicinski, Pomorski, Pravni i Tehnički fakultet, te Visoka učiteljska škola, Univerzitetska biblioteka i Studentski centar. U sklopu Riječkog univerziteta u Puli deluju i Fakultet ekonomije i turizma „Dr Mijo Mirković“, Filozofski fakultet i Viša učiteljska škola. U Gospiću takođe deluje Viša učiteljska škola, dok u Opatiji deluje Fakultet za turistički i hotelski menadžment.

U Rijeci postoje i studije koji nisu u sastavu riječkog Univerziteta: studija teologije na Katoličkom bogoslovnom fakultetu iz Zagreba, studiji na Muzičkoj akademiji iz Zagreba i studiji na Akademiji dramske umetnosti iz Zagreba. U Rijeci deluje i jedno Veleučilište.

Srbi u Rijeci

Manojlo Grbić u 1. knjizi "Karlovačko vladičanstvo" (od tri, objavljene u jednoj, reprint izdanje 1990, Topusko), na 147. strani piše da je 1768. godine doselilo u Rijeku više srpsko pravoslavnih, trgovačkih porodica iz Sarajeva, Mostara i Travnika, i i to nagovorom vladike Jakšića. Navodi i neka prezimena od tih porodica: Petrović, Rajović, Vuković, Ostojić, Bajović. Godine 1785. dobijaju dozvolu da sebi izgrade crkvu, kojoj je temelj udaren 10. aprila 1788. godine što se vidi iz natpisa gde se pominje Imperator Josif II, a vladika Genadije Dimović. Crkva je završena do Sv. Nikole 1790. godine. Po jednom pismu vladike Petrovića 1783. godine u Rijeci su bile 22 srpsko pravoslavne porodice, a po zvaničnom popisu za godinu 1792. godine bilo je 27 pravoslavnih porodica. Domaćina 27 sa 98 duša i to 60 muških a 38 ženskih.

U Rijeci su tokom 19. veka popisani stanovnici pravoslavni Srbi. Njih je 1847. godine bilo 23, a dve decenije kasnije 1867. godine ima ih 91 duša. Sveštenstvo pravoslavno u "Fijumi" činili su 1828. godine: pop Mojsej Kokotović kapelan i namesnik i pop Pavel Šćepa kapelan i srpski učitelj. Pretplatnici "Srbskog letopisa" iz Budima, bili su 1838. godine Riječani, pop Jovan Jovetić paroh i Aleksandar Rašević trgovac. Dolaskom Srba ijekavaca i grad vremenom dobija ijekavski naziv. Ranije se zvao Rika i Reka, a i reka Rječina takođe dobija ijekavsku varijantu imena. Srbi su u tom kraju uglavnom, vremenom, prešli u rimokatolicizam, tako da su današnji Srbi iz Rijeke samo pravoslavci, koji su sačuvali pravoslavnu veru. U okolini Rijeke je selo Milaši (poznato još i kao Miloši), a Rijeci gravitiraju i Srpske Moravice, kojima je promenjeno ime u Moravice.

Znamenitosti

Palata Modelo iz 1885. godine - cedište Italijanske unije za Pijeky i Istҏy

Turska kuća

Glavni članak: Znamenite riječke gҏađevine

• Srpska pravoslavna crkva Svetog Nikole
• Srpska pravoslavna crkva Svetog Đorđa
• Katedrala sv. Vida;
• Kapucinska crkva;
• Marijansko svetište na Trsatu;
• Kosi toranj (zvonik crkve Marijina uznesenja);
• Crkva sv. Sebastijana;
• Barokni gradski toranj sa satom iz 1876. godine;
• Korzo;
• Hrvatsko narodno pozorište Ivana pl. Zajca;
• Srednjovekovni dvorac na Trsatu
• Palate: Adpia, Ploeh, Modelo, Garbas; Jygolinije, Tpancjyga,
• Turska kuća
• Venecijanska kuća
• Srednja italijanska škola
• Guvernerova palata, danas Pomorski i istorijski muzej Hrvatskog primorja;
• Cykepijepa - ypravana zgrada bivše Fabrike šećera.
• Muzeja informatike Peek&poke

Zanimljivosti

• Prvi torpedo izgrađen je u Rijeci. Projektovali i izradili su ga Ivan Lupis, pomorski kapetan i Robert Vajthed, engleski inženjer.
• U Rijeci je prvi puta u istoriji dr. Peter Zalher fotografisao let puščanog zrna.
• Jedno od najstarijih komunalnih grobalja u Evropi nalazi se u Rijeci.
• U Rijeci je otvoren prvi muzej u Hrvatskoj.
• Osim većinski hrvatskog stanovništva Rijeku danas naseljavaju i pripadnici 11 nacionalnih manjina — Albanci, Bošnjaci, Česi, Italijani, Mađari, Srbi, Crnogorci, Slovaci, Romi, Makedonci i Slovenci.
• Janoš Kadar, dugogodišnji vođa mađarske komunističke partije i prvi čovek socijalističke Mađarske je rođen u Rijeci 1912. godine.

Sport

Kantrida — stadion

Na području nekadašnje opštine Rijeka postoji 297.000 m² korisnih sportskih površina, no samo mali deo, 23.000 m² (7,6%) čine zatvoreni sportski objekti. Nakon formiranja prigradskih opština, na području grada Rijeke preostalo je 187.000 m² sportskih prostora.

Usled povoljnog položaja na području grada Rijeke je moguće obavljati brojne sportske aktivnosti tokom čitave godine. U gradu je registrovano 38 sportskih grana.

Lokalni fudbalski klubovi su HNK Rijeka, koji se takmiči u prvoj ligi i višestruki je osvajač Kupa Hrvatske i Kupa Jugoslavije, te NK Orijent, koji se takmiči u trećoj ligi. Ostali fudbalski klubovi su NK „Lokomotiva“, NK „Lučki radnik“ i NK „Kozala“. U Rijeci deluju i košarkaški klubovi „Kantrida“ i „Kvarner“, te rukometni klubovi „Zamet“, „Kozača“, „Pećine“ i „Trsat“.

U Rijeci se nalazi i sportsko društvo „Primorje“ u koje su udruženi plivački, vaterpolski i klub za sinhronizovano plivanje. U plivačkom klubu „Primorje“ trenirao je i Miloš Milošević, višestruki osvajač medalja na svetskim i evropskim prvenstvima i evropski rekorder u disciplini „dejfin“. U uvali Preluk, koja je po vetru (tramontana) poznata i izvan Hrvatske moguće je jedrenje na dasci (сурф). U blizini Rijeke se nalaze regatna polja na Žurkovu i u Mošćeničkoj Dragi, na kojima se održavaju državne i međunarodne regate, od kojih je najpoznatija „Fiumanka“. Takođe, u akvatoriji Cresa se već tradicionalno održavaju IMS svetska i evropska prvenstva u klasi krstaša. Na veslačkom polju u Omišlju, pa i u Bakru, u prirodnim uvalama se održavaju međunarodne veslačke regate.

Automotodrom na Grobniku sa svojim pratećim objektima je prostor gde se održavaju treninzi domaćih i stranih auto-moto takmičenja, sa perspektivom da postane pista za održavanje trka u Formuli 1.

Na poslednjim Olimpijskim igrama u Pekingu riječka sportistkinja Snježana Pejčić je u disciplini vazdušna puška na deset metara osvojila bronzanu medalju, prvu za Hrvatsku u Pekingu.

Diplomatska predstavništva

U 20. veku u Rijeci je delovalo 57 konzulata, od čega 20 u razdoblju uoči Prvog svetskog rata. Danas u Rijeci deluje 14 konzularnih predstavništava sledećih država:

Republike Austrije, Republike Venecuele, Kraljevine Danske, Republike Italije, Republike Mađarske,

Kraljevine Norveške, Rumunije, Republike Srbije, Republike Turske, Republike Finske,

Kraljevine Holandije, Češke Republike, Republike Čile i Kraljevine Švedske.

Partnerski gradovi

Linc (Austrija), od 1966/1968. Aleksandrija (Egipat), od 1971. Rostok (Nemačka), od 1974/2002. Kavasaki (Japan), od 1980/1999. Faenca (Italija), od 1983. Gdinja (Poljska), od 1984. Jalta (Ukrajina), od 1987.

Nojs (Nemačka), od 1991. Loret (Italija), od 1991. Čepelj-Budimpešta, (Mađarska), od 1997. Cingtao (Kina), od 1999. Ljubljana (Slovenija), od 2000. Este (Italija), od 2004. Đenova (Italija), od 2004, konačni sporazum o bratimljelju 8. februara 2005.

Vidi još

• Primorsko-goranska županija
• Italijanska uprava za Kvarner
• Slobodna Država Rijeka
• Azra Bašić

Literatura

• Gelo, Jakov (1998). Narodnosni i vjerski sastav stanovništva Hrvatske, 1880-1991: po naseljima. Zagreb: Državni zavod za statistiku Republike Hrvatske. ISBN 978-953-6667-07-9. 

Spoljašnje veze

Službene stranice grada

• Zvanični veb-sajt
• Zvanični veb-sajt

Informativni sadržaji

• Turistička zajednica Rijeka Arhivirano na sajtu Wayback Machine (15. februar 2012) (jezik: hrvatski) (jezik: italijanski) (jezik: engleski) (jezik: nemački)
• Dnevne novine iz Rijeke (jezik: hrvatski)
• Riječki internet portal (jezik: hrvatski)
• Riječki internet portal (jezik: hrvatski)

Kultura

• Informacije o kulturnim dešavanjima u Rijeci — Kulturaplus (jezik: hrvatski)
• Gradsko kazalište lutaka Rijeka (jezik: hrvatski)
• Međunarodni festival malih scena Rijeka (jezik: hrvatski) (jezik: engleski)
• Džez tajm festival (jezik: hrvatski)

Muzeji

• Muzej Grada Rijeke (jezik: hrvatski)
• Muzej moderne i savremene umetnosti (jezik: hrvatski) (jezik: engleski)
• Prirodoslovni muzej Rijeka (jezik: hrvatski) (jezik: engleski)

Saobraćaj

• Riječki aerodrom (jezik: hrvatski) (jezik: engleski) (jezik: nemački)
• Autotrans (jezik: hrvatski) (jezik: engleski)
• Luka Rijeka (jezik: hrvatski) (jezik: engleski)

Mape

• Plan grada
• Plan grada

Ostale veze

• HNK Rijeka (jezik: hrvatski)
• Univerzitet u Rijeci (jezik: hrvatski) (jezik: engleski)
• Pokret za nezavisnost grada (jezik: hrvatski) (jezik: engleski) (jezik: italijanski)
• Regatno takmičenje Fiumanka (jezik: hrvatski) (jezik: engleski)